Corfu Museum

Petsalis: Collection Of Corfu Island,Greece documents

Τα πριν της ίδρυσης της Ιονικής Τραπέζης στην Κέρκυρα

Τα πριν της ίδρυσης της Ιονικής Τραπέζης στην Κέρκυρα

Όταν οι Άγγλοι ανέλαβαν την «προστασία» του Κράτους των Ιονίων Νήσων το 1814, αυτό ήταν πλήρως ανοργάνωτο και η επαγγελματική κι εμπορική δραστηριότητα  περιορίζονταν σε μαραγκούς, χτίστες, παντοπώλες, σιδεράδες, ψαράδες, εργάτες στις αλυκές, γεωργούς και λίγους κτηνοτρόφους . Χειρώνακτες στη πλειονότητά τους . Εκ’ του ότι δεν υπήρχε απαραίτητη κοινωνική υποστήριξη, εξ ανάγκης δημιουργήθηκαν από παλιά οι  αδελφότητες για να υποστηρίζουν τα κοινά συμφέροντα των τάξεων, οι οποίες όμως δεν είχαν την δυνατότητα επιβολής εννόμου τάξης  . Άναρχα δημιουργήθηκε πλουτισμός που συγκεντρώθηκε στα χέρια κυρίως μεγαλεμπόρων. Ο John Ramsay McCulloch για το 1837 γράφει:

Αυτά τα νησιά διαθέτουν λίγα προϊόντα που είναι γνωστά. Αι σύζυγοι των κατοίκων της πόλεως ή των χωρικών υφαίνουν ένα τραχύ είδος μάλλινου υφάσματος επαρκές εν μέρει για τη χρήση των οικογενειών τους. Λίγο σαπούνι παράγεται στην Κέρκυρα και τη Ζάκυνθο. Οι επιχειρήσεις είναι  πολύ λίγες.  Οι αγροτικές επιχειρήσεις είναι τεμπέλικες και αυτές της Ζακύνθου και Κεφαλονιάς είναι περισσότερο εργατικές από ότι οι Κερκυραϊκές, ιδιαίτερα στη ανώτερη τάξη. Είναι πιθανόν αυτό να αποδίδεται, εν μέρει τουλάχιστον, στο ότι οι ευγενείς κατοικούν στις περιουσίες τους και παραμελούν  τη γη τους, ενώ συνεχίζουν την πρακτική τους να  προτιμούν να παρακολουθούν  τις ευκαιρίες, στην έδρα μιας διεφθαρμένης κυβέρνησης, για να βελτιώσουν τις περιουσίες τους. Τα νόμιμα μέσα μιας αξιοσέβαστης προσπάθειας και προσοχής, από αυτή την άποψη, ελλείπουν..[1]


[1]DictionaryGeographicalStatistical, and Historical: Of the Various Countries, Places and Principal Natural Objects in the World, Τόμος 2 α/John Ramsay McCulloch. 1842 A DictionaryGeographicalStatistical, and Historical: Of the Various Countries, Places and Principal Natural Objects in the World, Τόμος 2 α/John Ramsay McCulloch. 1842


Τα κτηνοτροφικά αποθέματα στα νησιά, το 1836, αποτελούνταν από 14.189 άλογα, 10.366 βοοειδή με κέρατα, 95.950 πρόβατα και 68.826 κατσίκες, αριθμός πολύ μικρός για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του λαού κι επομένως, μεγάλες  είναι οι ετήσιες εισαγωγές από την Αλβανία και Ελλάδα. Τα παραγόμενα  βιοτεχνικά προϊόντα δεν ήταν σημαντικά.  Το σαπούνι κατασκευάζεται στην Κέρκυρα και τη Ζάκυνθο και η αξία της εξαγόμενης ποσότητας το 1838 εκτιμάται επίσημα στα 12.000 λίβρες. Πήλινα, μεταξωτά, εσάρπες, πρόβεια κιλίμια, χοντροειδείς κουβέρτες, πάνινα  λινά, και υλικό κατασκευής σάκων  γίνονται επίσης σε κάποιο βαθμό. Τα νησιά, λόγω της θέσης  τους, δέχονται σημαντικό μέρος του εμπορίου της Μεσογείου, για να προμηθεύουν τη  γειτονική ήπειρο. Εισάγουν σιτηρά, χαλιά από την Οδησσό, μεταξωτά, βαμβακερά και μάλλινα υφάσματα, επεξεργασμένα  ψάρια κ.α. Από τη Βρετανία και τις αποικίες της, η συνολική αξία της εισαγωγής ανήρχετο το 1838 σε 342.326 λίβρες  και την ίδια εποχή οι εξαγωγές των νησιών (ελαιόλαδο, σταφίδα, κρασί, βαλανίδια , βαμβάκι, αλάτι, σαπούνι και υφάσματα) φθάνει μέχρι το ποσό των 669.588 λιβρών. Το εμπόριο των νησιών ήταν περιορισμένο λόγω των υψηλών δασμών που είχαν  τεθεί στα εξαγόμενα προϊόντα.  [1]

Τα μόνα νομίσματα των Ιονίων  Νησιών  ήταν ένα ασημένιο  3d. κομμάτι κι  ένα χάλκινο σεντς. [2]Αυτά που κυκλοφορούσαν κυρίως ήταν ισπανικά και βενετσιάνικα δολάρια που εισπράττονταν  ως  πληρωμή για τα προϊόντα που εξάγονταν στην Ισπανία και την Ιταλία. Μερικές φορές κυκλοφορούσαν και Βρετανικά ασημένια  νομίσματα.[3]

Στις αρχές  του 19ου αιώνα η κατάσταση στα νησιά ήταν άθλια. Εξελίχθηκε όμως σε πολύ χειρότερη λόγω της μετά το τέλος των Ναπολεόντειων πολέμων πτώσης  των τιμών όλων των ειδών, που είχε σαν επακόλουθο την επάνοδο στον χρυσό κανόνα[4]


1Ο,π.

2 The chief standard of weight is the imperial troy pound of 5.760 grains : 21 of these grains make a calco; 20 calci make an ounce, and 12 ounces compose a libbra sottile. The libbra grosse is equivalent to the pound avoirdupois, and 100 of these pounds make a talento. The English yard is the standard linear measure: 51 yards make a camico, 220 yards a stadio, and 1.700 yards a mile. The galion (equivalent to the English gallon) contains 8 dicotoli. A DictionaryGeographicalStatistical, and Historical: Of the Various Countries, Places and Principal Natural Objects in the World, Τόμος 2 α/John Ramsay McCulloch. 1842 A DictionaryGeographicalStatistical, and Historical: Of the Various Countries, Places and Principal Natural Objects in the World, Τόμος 2 α/John Ramsay McCulloch. 1842

 3Η ενοποίηση του ιονικού νομισματικού συστή­ματος με το βρετανικό ολοκληρώθηκε με την πράξη 57του Β’ Κοινοβουλίου (15 Μαρτίου 1827), που καθόριζε ότι το εθνικό νόμισμα του Ιονίου Κράτους θα έχει Βάση το βρετανικό και θα συνίσταται σε κο­ρώνες {crowns),μισές κορώνες {half crowns), σελίνια {shillings) και εξάπεννα {six pence) αργυρά, καθώς και φαρδίνια {farthings) χάλκινα. Τα νομίσματα αυτά θα έχουν νόμιμη κυκλοφορία σε όλη την ιονική επι­κράτεια. Οι δημόσιοι λογαριασμοί θα γίνονται σε pounds ή λίρες στερλίνες, σελλίνια, πέννες, και φαρδίνια.https://www.lefkadatoday.gr/ionio-nomismata-stin-ionio-politia/

 4Χρυσός κανόνας είναι το πρώτο σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών, σύμφωνα με το οποίο το νόμισμα ήταν μετατρέψιμο σε χρυσό σε ορισμένη τιμή. Τα νομίσματα είχαν μια κεντρική ισοτιμία έναντι του χρυσού και με βάση αυτή την ισοτιμία προέκυπταν οι διμερείς ισοτιμίες των νομισμάτων. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα κάθε χώρα καθόριζε μια συγκεκριμένη ισοτιμία του εθνικού της νομίσματος με τον χρυσό.


 δημιουργώντας αντιπληθωριστικά αποτελέσματα. Τα νησιά δεν είχαν συνέλθει από τις καταστροφές που άφησε η Γαλλική κυριαρχία. Οι χωρικοί αναγκάστηκαν να καταστρέψουν τις φυτείες σταφιδαμπέλων και ελαιώνων προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν  για καύσιμη ύλη.

Οικονομικά τα νησιά εξαρτιόταν από τη σοδειά του λαδιού και της σταφίδας. Το χονδρεμπόριο του κερκυραϊκού ελαιολάδου ήταν κυρίως εβραϊκή υπόθεση, έτσι έγιναν οι εβραίοι  πλούσιοι, πολλοί και ισχυροί. Παράλληλα οι εμπορικές  τους ασχολίες διευρύνονταν µε την ίδρυση βιοτεχνιών αξιόλογου μεγέθους που ήταν ονομαστές για την ποιότητα της παραγωγής τους και τις εξαγωγές τους, ενώ ασχολούνταν και με την τοκογλυφία.[1]

Η Κυβέρνηση δημοσίευσε για το 1837 τον  λογαριασμό «Κέρδη & Ζημίες»

 


1 ΙΟΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Η  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η  ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ  ΜΙΙΑΙΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑΣ σελ 8

2 Ο.π. A DictionaryGeographicalStatistical, and Historical:


ΕΣΟΔΑ σε λίρες Αγγλίας

ΕΞΟΔΑ σε λίρες Αγγλίας

Τελωνεία                                             34.603

Η Γενική Κυβέρνηση                       41.307

Φόρος Μεταφορών                               483

Τοπικά έξοδα των νησιών              58.648

Φόρος λαδιού                                     8.514

Απαιτήσεις αστυνομίας και

  «       στοιχείων Ενεργητικού        45.491 

  δικαστηρίων                                      7.651                                                            

  «     Κρασιού και οινοπνευμάτων   2.891

Παιδεία                                              11.330

  «      Καπνού                                        2.523

Ενοίκια Δημόσιων γραφείων            3.044

  «      Ενσήμων                                   13.726

Δημόσια έργα                                    16.800

  «      Λιμανιού                                    2.041

Δημόσια κτήρια & αλυκές                 4.862

 Μονοπωλίου αλατιού και  

Μισθοί                                                   6.838

             Πυρίτιδας                                3.319

Νοσοκομεία και άλλες ασφάλειες          9.615

 

Ενοίκια Δημόσιας περιουσίας        11.392

Είσπραξη των εσόδων                        1.932

Δασμοί κ.λ.π                                         9.271

Πακέτο Υπηρεσιών                              7.422

Υγεία & περίσσευμα ταχ/μείου        4.075

Προστασία Στρατεύματος               29.914

Διάφορα                                                7.128

 

Σύνολο                                              147.457

Σύνολο                                              199.211

 

 

 Έλλειμμα Λίρες Αγγλίας=  51.754

Ο λογαριασμός αυτός μας δίνει ενδεικτικά στοιχεία για το κράτος.

 Α) Το κόστος που πλήρωνε η Κερκυραϊκή κοινωνία για την «προστασία» ήταν : Γενική κυβέρνηση L 41.307 + Ενοίκια δημόσιων γραφείων  L 3.044 + Μισθοί L 6.838 +   Προστασία Στρατεύματος   L 29.914 = Σύνολο L 81.103.- Το σύνολο αυτό αποτελεί το 55% των εσόδων.

B) Δεν παρουσιάζονται και στα δύο μέρη (Έσοδα-Έξοδα) τόκοι εισπρακτέοι και τόκοι πληρωτέοι. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος δεν φαίνεται να δανείζεται  για να καλύπτει το έλλειμμα. Μη υπάρχοντος εξωτερικού δανεισμού το έλλειμμα θα πρέπει να καλύπτονταν από το θησαυροφυλάκιο του Κράτους.   

Υπήρχε λοιπόν το Θησαυροφυλάκιο του Κράτους για το οποίο οι δημοσιεύσεις εκ μέρους του Αρμοστή στην ΓΚΑΖΕΤΑ ΙΟΝΙΚΑ : GAZZETTA JONIA (Εφημερίς των Ιονίων Νήσων) μας δίνουν μια σαφή εικόνα

 

Θησαυρός 1834, 17.3.1835

 Από την Έκθεση του  Αρμοστή ενώπιον του Κοινοβουλίου.

Η εξακουλούθησις της λαθρεμπορίας είναι  τα μέγιστα επιζήμιος εις τον δημόσιον θησαυρόν και είναι πράγμα πολύ αναγκαίον  να δοθή ανάλογος θεραπεία εις κακόν ολεθρίων συνεπειών εις διαφόρους κλάδους των υμετέρων πόρων…….

……………………………

Από την έκθεση δίπλα, που παρουσιάζεται στην Βουλή έχουμε να παρατηρήσουμε τα κάτωθι :

Τα ποσά είναι επί των ακαθαρίστων όπως προκύπτει από την παρουσίαση   που ακολουθεί με ημερομηνία 26.2.1835

 Στα έσοδα δεν παρουσιάζονται «τόκοι εισπρακτέοι». Ούτε «δάνεια εισπρακτέα». Συμπέρασμα το Κράτος δεν δανείζει.

Το εισόδημα ήταν L 190.791, 10 σελίνια και 2 σεντς.

Ως προς τα έξοδα: To Κράτος δανείστηκε το 1834 Λίρες 86.811, 5 σελίνια και 4 σεντς και οι πληρωμές του ήταν

 L 156.517,11 σελίνια και 9 σεντς, ένα χρηματικό έλλειμμα L  66.891, 3 σελίνια και 3 σεντς. 

Σε αυτό προστίθενται δύο λογαριασμοί

Πιστώσεις δια δάνεια             L 29.799

   “                των αντιμισθιών L 29,859

Και μεταφέρεται για το 1835 το ποσό των L 126.550, σελίνια 4 και 3 σεντς.

Από την παρουσίαση του Αρμοστή στο Κοινοβούλιο  26.2.1835 για τα έσοδα του θησαυροφυλακίου του Κράτους.   

 Το καθαρό πλεόνασμα των ετών 1818-1834  ήταν:

 1818 …..L 38.334

1819 ……     6.541

1820…….   13.514

1821 …..    21.324

1822 …..    25.427

1823  ……    9.792

1824  ……   32.254

1825-1826-1827  (0)

1828  …….    8.700

1829….(0)

1830 ……….     167

1831…. (0)

1832 …        12.832

1833 ….  (0)

1834 ……….  34.273

 

Από τις δύο αυτές παρουσιάσεις της κίνησης του Θησαυρού,  μέσα σε 20 μέρες σαφέστατα προκύπτει ότι έχουμε ένα Κράτος μικρής οικονομικής επιφάνειας και ελλειμματικό.

 Δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο δανεισμός δεν προέρχονταν από κρατικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Εν ολίγοις το κράτος δανείζεται αλλά δεν δανείζει στους πολίτες. Πληροφορίες που εμφανίζονται σε διάφορες μελέτες αναφέρουν ότι πλούσιοι Εβραίοι δανειοδοτούσαν την Κυβέρνηση. Οι Εβραίοι ήταν τοκιστές δηλ εφόσον δεν υπήρχαν οργανωμένες Τράπεζες ή άλλα πιστωτικά ιδρύματα υπήρχαν  δανειστές χρημάτων, που σύναπταν ιδιωτικές συμφωνίες με πολίτες που είχαν ανάγκη. Η επιστροφή των χρημάτων γίνονταν με σημαντική επιβάρυνση (τόκο) για εκείνον που χρωστούσε και πολλές φορές με ανταλλαγή γης ή άλλων περιουσιακών στοιχείων, αφού όσοι δανείζονταν έβαζαν ενέχυρο το μαγαζί, το σπίτι, το χωράφι ή κάποιο ζώο τους. Γίνεται αντιληπτό ότι η τοκογλυφία ήταν στο απόγειο της.

Οι αγρότες βρίσκονταν σε θέση ιδιαίτερα δύσκολη, εάν ληφθεί υπόψη η εξάρτησή τους από τις καιρικές συνθήκες, τις τυχόν κακές σοδειές και την αναγκαστική υποταγή τους στους εμπόρους, στους οποίους αναγκάζονταν να πουλάνε τα προϊόντα τους. Οι έμποροι με μονοπωλιακό καρτέλ   κι έχοντας να κάνουν με

ανοργάνωτη μάζα φτωχών χωρικών εκμεταλλεύονταν στο έπακρον την δύναμή τους και την έλλειψη χρήματος. Αγόραζαν σε τιμές κατώτερες των τρεχουσών και δάνειζαν τους αγρότες με τοκογλυφικούς τόκους. Ο Λόρδος Ύπατος Αρμοστής παρατήρησε ότι η έλλειψη πιστωτικού συστήματος οδηγούσε «εις διατήρησιν και απόκρυψιν εις ιδιωτικάς κατοικίας σημαντικών ενίοτε τεράστιων ποσών αυτουσίων νομισμάτων, όπερ παρείχε συχνά αφορμήν εις τρομεράς ληστρικάς επιδρομάς των βαρβάρων εξ Αλβανίας»[1]

Η νομισματική κυκλοφορία αποτελείτο αποκλειστικά από μεταλλικά νομίσματα, κύρια αργυρά δολάρια, ή τάλιρα. Από το 1825 έγιναν απόπειρες για να καθιερωθεί η Στερλίνα σαν  νομισματική μονάδα στα Νησιά.

Η ζωηρή  απεικόνιση  της κατάστασης διασώζεται στην αναφορά του  τότε Λόρδου Ύπατου Αρμοστή, Λόρδου, Nugent, προς το Υπουργείο Αποικιών στο Λονδίνο.  Στην πολυσέλιδη  αναφορά που  έστειλε το Σεπτέμβρη του 1833 ο Αρμοστής ζωγράφιζε με τα πιο μελανά  χρώματα την απελπιστική κατάσταση  των  φτωχών  αγροτών  και  την  ανίερη  εκμετάλλευση  των τοκογλύφων που δάνειζαν με τόκο 25-30% και πρόσθετε ότι αναγκάστηκε να  προβεί  σε  μείωση  ορισμένων  δασμών  επί  της  εξαγωγής  εγχώριων προϊόντων, για να σώσει τους αγρότες από την πλήρη καταστροφή[2]

 Στην απολογιστική ομιλία του προς την Γενική Συνέλευση του Ιονικού Κοινοβουλίου για το έτος 1834 που έγινε τις 26 Φεβρουαρίου 1835 λέει επί λέξει :


1ΙΟΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Η  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η  ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ  ΜΙΙΑΙΟΥΣΙΗ ΜΑΡΙΑΣ σελ 8 2ΙΟΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Η  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η  ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ  ΜΙΙΑΙΟΥΣΙΗ ΜΑΡΙΑΣ σελ 9


 

Βλέπουμε λοιπόν ότι η οικονομική κατάσταση όπως περιγράφεται ήταν απελπιστική έως απάνθρωπη. Μορφή ειδικού πιστωτικού ιδρύματος είχε μόνο το Ενεχυροδανειστήριο των πτωχών (Monte di pieta) που δημιουργήθηκε στην Κέρκυρα το 1630-31. Ήταν ένα ίδρυμα που γεννήθηκε στην Δ.Ευρώπη από μοναστηριακό τάγμα προς ενίσχυση των πτωχών. Αυτός ο χρήσιμος θεσμός για την καταπολέμηση της τοκογλυφίας, ευδοκίμησε τη πρώτη δεκαετία της λειτουργίας του. Το 1706 ο Γενικός Προνοητής F. Grimani σταματά την λειτουργία του καταστήματος. Το ενεχυροδανειστήριο, λειτουργεί και πάλι το 1768. Πρωταρχικός του ρόλος ήταν η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Ήταν ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που συνδύαζε την τριπλή λειτουργία ενεχυροδανειστηρίου, τράπεζας και ταμείου για παρακαταθήκες. Με το πέρασμα των χρόνων, κυρίως επί Αγγλοκρατίας, παρατηρείται μια σχέση αλληλεπίδρασης  ανάμεσα στην τοκογλυφία και το  Monte di Pieta .Όπως επισημαίνεται  το 13,9 % του πληθυσμού προέβαινε στην σύναψη πιστωτικών συμβάσεων στο ενεχυροδανειστήριο ,ενώ το 21,1% εξ αυτών δεν μπορούσε να αποπληρώσει το χρέος.[1]

Το φεουδαρχικό σύστημα που επικρατούσε από την Εποχή των Ανδιγαβών, είχε σαν αποτέλεσμα οι τρεις συντελεστές της παραγωγής «φύση+ εργασία= κεφάλαιο» να μην λειτουργούν για την οικονομική ανάπτυξη διότι στον τομέα «κεφάλαιο» θησαύριζαν οι γαιοκτήμονες καθώς καρπούνταν από την εργασία, το ήμισυ ή το τρίτον του παραγόμενου κεφαλαίου. Δεν πήγαινε παρά μικρό μέρος του κεφαλαίου στα χέρια των εργατών που παρήγαγαν αυτό.

 Η ανεργία είχε αυξηθεί και για το λόγο αυτό η Βουλή ψήφισε νόμο για τη έκδοση διαβατηρίου για τους εργάτες που έφευγαν για να δουλέψουν στο εξωτερικό.

 Από πολιτικής άποψης οι Άγγλοι είχαν και ένα μεγαλύτερο προβληματισμό διότι γνώριζαν πολύ καλά, άλλωστε δεν είχαν περάσει και πολλά χρόνια από την Γαλλική επανάσταση, ότι εάν ξεσηκώνονταν ένας, από πάσης άποψης, καταπιεσμένος λαός, τα αποτελέσματα γι’ αυτούς θα ήταν ολέθρια.

 Ο Αρμοστής σχημάτισε ένα κεφάλαιο λιρών 35.000 το οποίο προορίζονταν για δανεισμό των παραγωγών ενόψει της σοδειά τους. Με την ΛΘ΄ Πράξη της Δ΄ Γερουσίας (29.5.1833) συστήθηκαν με κρατική εγγύηση σε κάθε νησί του Ιονίου, Ταμεία Δανείων. Τα δάνεια αυτά χορηγούνταν προς 6% και είχαν μεγάλη επιτυχία.

Λόγω αυτής της επιτυχίας ο Αρμοστής σκέφτηκε να δημιουργήσει μόνιμο κεφάλαιο, χρηματοδοτούμενο από το δημόσιο ταμείο. Την ιδέα του αυτή προσπάθησε να την προωθήσει στο Λονδίνο προτείνοντας την έκδοση κρατικού χαρτονομίσματος για τα Νησιά. Πρότεινε, από το θησαυροφυλάκιο των Ιονίων Νήσων, τα πλεονάσματα να κατατίθενται σε λογαριασμό για να καλύπτουν την έκδοση χαρτονομίσματος και να χορηγούνται προκαταβολές στους αγρότες. Ο τόκος των προκαταβολών δεν θα υπερβαίνει το 6%.[2] για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 30 ημερών και μικρότερο του έτους. Αν κάποιος οφειλέτης δεν κατόρθωνε να αποπληρώσει το δάνειό του μετά τη λήξη της προθεσμίας, οι εγγυήσεις πωλούνταν σε δημοπρασία. Για το σχηματισμό δανειοδοτικών κεφαλαίων δέχονταν τα ταμεία  καταθέσεις, οι οποίες ήταν δύο ειδών: «καταθέσεις με επιτόκιο», δηλαδή τοκοφόρες με ετήσιο τόκο 4% και «απλές καταθέσεις» με τόκο 1%[3].

Η πρώτη σκέψη της δημιουργίας Εξοικονομικής Τράπεζας δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Κυβέρνησης τις  24 Μαίου 1835.


1Η Κέρκυρα κατά την Αγγλοκρατία: οικονομία και υποδομές της Χριστίνα Μπρέστα  http://www.corfu-museum.gr/index.php/el/173-2016-03-29-08-44-26

2 Ο.π. ΙΟΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Η  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η  ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

3Χρήστος Δεσύλλας Η Εξοικονομική Τράπεζα και η Συμβολή της στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα της Κέρκυρας. Χρήστος Δεσύλλας


Τελικά οι προτάσεις αυτές του Λόρδου Αρμοστή δεν είχαν απήχηση στο Λονδίνο. Οι Λόρδοι Επίτροποι « αντιτίθεντο κατηγορηματικώς, κυρίως εις την υπό της Βρετανικής Κυβερνήσεως αναδοχήν οιασδήποτε ευθύνης δι’ οιασδήποτε μορφής χαρτονόμισμα εκδοτέον υπό της Κυβερνήσεως των Ιονίων Νήσων» .

Ο Λόρδος Αρμοστής Nugent δεν δέχτηκε την απόρριψη του σχεδίου του και τον Δεκέμβριο του 1834 παραιτήθηκε από το αξίωμά του.  Ο διάδοχος του, Σερ Howard Douglas, καταρχήν δεν δέχτηκε το σχέδιο του προκατόχου του «επειδή είμαι ανέκαθεν αντίθετος προς οιανδήποτε ανάμιξιν της Κυβερνήσεως εις εμπορικάς πράξεις κατέστησα σαφές, ότι τοιούτον νομοσχέδιον δεν θα ετύγχανε της επικυρώσεως μου»[1]

Όταν όμως ο Douglas ήρθε σε γνώση της οικονομικής πραγματικότητας των Νήσων τον Δεκέμβριο του 1835 υποβάλει στο Υπουργείο Αποικιών σημαντική αναφορά αναπτύσσοντας τις ιδέες του για την ίδρυση Τράπεζας των Ηνωμένων Κρατών των Ιονίων Νήσων.  Η τράπεζα αυτή θα ήταν εκδοτική και τράπεζα καταθέσεων, θα προχωρούσε στη χορήγηση αγροτικών δανείων και θα προσπαθούσε για τη προσέλκυση καταθέσεων σημαντικών ποσών σε αυτούσια νομίσματα, τα οποία αποθησαυρίζονται  στα νησιά.

Στην αλληλογραφία μεταξύ Howard Douglas και του Υπουργού Αποικιών Λόρδου Glenelg δόθηκαν υποδείξεις  από το Λονδίνο περί του τρόπου λειτουργίας  μιας τράπεζας της μορφής που ήθελε ο Αρμοστής.[2]

Η Βρετανία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον προσπάθησε να μεταμοσχεύσει  ιδρύματα και πρακτικές στην Ιoνική κοινωνία σύμφωνα με τα Αγγλικά πρότυπα. Όχι πάντα με επιτυχία. Το 1835 ιδρύθηκε στην Κέρκυρα μια τράπεζα ταμιευτηρίου προς όφελος των φτωχών βιοτεχνών , τεχνιτών, εργατών και γεωργών με το ξένο (ειδικότερα το Σκωτσέζικο) σχέδιο που δανείστηκε από «άλλα κράτη». Επιδίωξη της  ήταν να μετατρέψει τις κατώτερες τάξεις των Ιονίων σε εργατικό λαό προσφέροντας κάποια μορφή ασφάλισης  σε  περιόδους ασθένειας, συνταξιοδότησης ή για μια προίκα για τις κόρες των καταθετών, με βάση τα κέρδη των καταθέσεων .Το «πείραμα» ενός παρόμοιου θεσμικού οργάνου θα ήταν «υπό την άμεση προστασία της κυβέρνησης».[3]

   Ένας επί πλέον λόγος για τη δημιουργία τράπεζας ήταν η αυξανόμενη παρουσία της Ιονίου Ναυτιλίας, του στόλου και του ανθρώπινου δυναμικού της. Αυτή διαμόρφωνε και τις κατάλληλες συνθήκες για την ίδρυση σημαντικών για την οικονομία των Επτανησίων θεσμών, όπως τις προεξοφλητικές και ασφαλιστικές τράπεζες. Αυτές ιδρύονται και εγκαθίστανται σε όλα τα νησιά του Ιονίου, κατά την περίοδο του μέσου του 19ου αιώνα[4]

       Η ΠΓ΄ Πράξη της Ε΄ Γερουσίας (14/26.6.1837) έθετε τις βάσεις για τη δημιουργία κρατικής τράπεζας. Το ιδρυτικό κεφάλαιο είχε οριστεί σε 100.000 στερλίνες με δυνατότητα αύξησης και διαιρούνταν σε 4.000 μετοχές . Η ονομασία του νέου ιδρύματος θα ήταν «Τράπεζα Παρακαταθήκης και Κυκλοφορίας» και θα είχε το δικαίωμα έκδοσης τραπεζογραμματίων και χορήγησης δανείων με εγγυημένη κάλυψη. 


1Ο.π. ΙΟΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Η  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η  ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

2Ο.π.

3Sakis Gekas: Xenocracy: State, Class, and Colonialism in the Ionian Islands, 1815-1864

 4 Η Ιόνιος Ναυτιλία κατά την βρετανική κατοχή (1809 - 1864) Παναγιώτης Σ. Καπετανάκης


 Για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης στη νέα τράπεζα η Κυβέρνηση θα διατηρούσε το 1/6 των μετοχών με δικαίωμα εκλογής των δύο Διευθυντών που θα συνέτασσαν επιμέρους κανονισμούς και θα τους υπέβαλλαν για έγκριση στη Βουλή, ενώ η ευθύνη των μετόχων περιοριζόταν στην αναλογική αξία των μετοχών τους[1].Το ενημερωτικό δελτίο που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως έχει και πίνακα  του τρόπου υποβολής των αιτήσεων για εγγραφή στο κεφάλαιο της Τραπέζης. Η απήχηση ήταν απογοητευτική κι έτσι η ίδρυση Τραπέζης, με εντόπια κεφάλαια ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.  

 

29 Ιουλίου 1837 Ενημερωτικό Δελτίο[2]

Η δημιουργία Εξοικονομικής Τράπεζας (Saving Bank) θεώρησαν οι Άγγλοι ότι θα ήταν η καταλληλότερη ενέργεια για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα.  Οι πρώτοι διαχειριστές ήταν δέκα βρετανικοί «Esquires»(αξιότιμοι κύριοι),πέντε ιερείς (τέσσερις Ρωμαιοκαθολικοί κι ένας Ορθόδοξος), ο καθιερωμένος έμπορος Γεροστάθης  κι ο Ηλίας Βασιλάκης ως ορκωτός ελεγκτής της Κέρκυρας, ο οποίος μετά το 1848 διορίστηκε τοπικός διευθυντής της Ιονικής Τράπεζας.


2 ΓΚΑΖΕΤΑ ΙΟΝΙΚΑ : GAZZETTA JONIA (Εφημερίς των Ιονίκων Νήσων)


Ήταν σαφώς η εποχή που οι ντόπιοι δεν ενεπλάκησαν ή δεν προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν, με τις λίγες εξαιρέσεις που αναφέρθηκαν. Οι διαχειριστές περιστασιακά βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Οι καταθέσεις της τράπεζας, δημοσιεύθηκαν στην επίσημη εφημερίδα, με ένα πνεύμα λογοδοσίας, από το 1820 και μετά.[1]


1 Sakis Gekas: Xenocracy: State, Class, and Colonialism in the Ionian Islands, 1815-1864


Συνεχή δημοσιεύματα στη ΓΚΑΖΕΤΑ ΙΟΝΙΚΑ προτρέπουν τους πολίτες στο να εμπιστευτούν το τραπεζικό Ίδρυμα.

Τα αναμενόμενα αποτελέσματα  ήταν:

1) Εκμηδένιση του ληστρικού επιτοκίου των τοκιστών

2) Ενίσχυση της οικονομίας με την κυκλοφορία των αποθησαυρισμένων κεφαλαίων.

3) Κέρδος κρατικών πόρων.

4) Ηρεμία στις τάξεις των λαϊκών στρωμάτων.

5) Επανεκκίνηση της οικονομίας

6) Αύξηση των Επενδύσεων

7) Αύξηση της παραγωγής.

Πρόθεση της Προστασίας ήταν να μετατρέψει τα Επτάνησα σε τμήμα της αυτοκρατορίας και σε πεδίο εφαρμογής της βρετανικής ιδεολογίας. Στόχος ήταν η εισαγωγή τραπεζικών θεσμών προς ίδιο όφελος  και η διασφάλιση οικονομικών πόρων για την υποστήριξη της ανάπτυξης της βιομηχανίας της αυτοκρατορίας.[1] Στα αρχικά τους στάδια οι αποταμιευτικές τράπεζες περιορίζονταν στη συλλογή καταθέσεων. Αν και η βασική τους στόχευση αφορούσε εργάτες και τεχνίτες, εντούτοις διαπιστώνεται ότι οι συναλλασσόμενοι ανήκαν στη μεσαία και ανώτερη αστική τάξη. Η Εξοικονομική Τράπεζα της Κέρκυρας  ιδρύθηκε στα πρότυπα των αντίστοιχων βρετανικών. Εκεί υπήρχε μεγάλη τραπεζική παράδοση.


1Χρήστος Δεσύλλας: Η Εξοικονομική Τράπεζα και η Συμβολή της στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα της Κέρκυρας


Οι  βασικές λειτουργίες στην περίπτωση της Κέρκυρας ήταν : α) η εστίαση στις καταθέσεις και β) ο τοπικός χαρακτήρας. Τα θεσμικά χαρακτηριστικά συνοψίζονται στα εξής: α) ήταν δημόσια τράπεζα με ενεργή συμμετοχή των τοπικών αρχών στη διοίκησή της, β) είχε οργανωθεί και λειτουργούσε με θεσμική απόφαση, γ) μνημονευόταν ο ηθικός της χαρακτήρας (στήριξη φτωχών, υποστήριξη της τοπικής οικονομίας) και δ) δεν δάνειζε, όμως υπήρχε η δυνατότητα ένταξης και συνεργασίας στο ευρύτερο χρηματοπιστωτικό δίκτυο. Η εφημερίδα του Ιονίου Κράτους έγραψε ότι «ο στόχος της  τράπεζας δεν είναι μόνο να βοηθήσει τις εργατικές τάξεις να προσκομίσουν κέρδη, αλλά να τις βελτιώσει ηθικά,   οι εργάτες να γίνουν ικανοί  και  να εμπλουτιστούν,  καθότι στερούνται τα βασικά στοιχεία της καλής εκπαίδευσης, την αγάπη για τη σκληρή  εργασία, τη σύνεση και την ακρίβεια. »

Με την ΜΕ΄ Πράξη της Ε΄ Γερουσίας του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων (24.5/5.6.1835) συστήθηκε στα Ιόνια Νησιά Τράπεζα  Εξοικονομήσεων με κεντρικό κατάστημα στην Κέρκυρα και υποκαταστήματα ή αντιπροσώπους στα άλλα νησιά.

Οι καταθέτες θα ήταν «μόνο Ιόνιοι  ή Βρετανοί υπήκοοι». Η εσωτερική λειτουργία ήταν υπό τον έλεγχο του Αρμοστή και του Έπαρχου. Η διεύθυνση του ιδρύματος είχε ανατεθεί σε πέντε Προέδρους. Αποτυπώθηκαν διαχρονικά μια σειρά ονοματολογικών προσδιορισμών όπως: Κερκυραϊκή Τράπεζα, Banco Corcirese, Banco di Risparmio di Corfù, Οικονομική Τράπεζα, Φιλάνθρωπον Κατάστημα, Επωφελές Κατάστημα, Εξοικονομική Τράπεζα Κερκύρας, Stabilimento, Αποταμιευτική Τράπεζα. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες  ήταν εύποροι αστοί, επιχειρηματίες και κεφαλαιούχοι, οι οποίοι εξασφάλιζαν δεσμούς συνεργασίας με άλλες οικονομικές και πιστωτικές δομές. Ανάμεσά τους συναντώνται επιφανείς αγγλικανοί και ορθόδοξοι κληρικοί, όπως ο Μητροπολίτης Κερκύρας Αθανάσιος, ενώ η συμμετοχή τους δημιουργούσε αίσθημα ασφάλειας, φερεγγυότητας και προσέδιδε κύρος και αξιοπιστία στη λειτουργία της τράπεζας. Οι καταθέσεις δεν μπορούσαν να είναι μικρότερες από ένα σελίνι και για το διάστημα ενός ημερολογιακού έτους δεν έπρεπε να υπερβαίνουν τις 20 στερλίνες, γιατί πάνω από το ποσό αυτό δεν χορηγούνταν τόκος. Στους συναλλασσόμενους εκτός από τα φυσικά πρόσωπα συναντώνται κληροδοτήματα και ιδρύματα, όπως το Monte di Pietà, προς το οποίο διοχετεύονταν κεφάλαια που αξιοποιούνταν στην τοπική οικονομία.[1]

Από το 1846 έως το 1852 στην Ευρώπη σημειώθηκε μια από τις μεγαλύτερες υφέσεις με χαρακτηριστικό τους βαρείς χειμώνες που οδήγησαν στην εκτίναξη της τιμής των δημητριακών και βασικών ειδών διατροφής. Στην Κέρκυρα υπήρξαν δύο συνεχείς χρονιές χωρίς ελαιοφορία (1851-1852), ενώ το 1851 επλήγη η αμπελοκαλλιέργεια, μετατρέποντας την ευρωπαϊκή ύφεση σε τοπική κρίση. Λόγω της δυσμενούς οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που επικρατούσε στο νησί, για τη βελτίωση των οικονομικών της Τράπεζας οι υπεύθυνοι προέβησαν στην αύξηση του καταθετικού επιτοκίου από 4% σε 6%. Σε μια συντονισμένη προσπάθεια προσέλκυσης καταθέσεων προχώρησαν στην κινητοποίηση του ορθοδόξου κλήρου της υπαίθρου μέσω του Πρωτοσύγκελου της Μητροπόλης.[2]


1 Χρήστος Δεσύλλας: Η Εξοικονομική Τράπεζα και η Συμβολή της στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα της Κέρκυρας

2 Ο.π.


Στην εξέλιξη , τόσο τα Επτάνησα, όσο και οι απέναντι ακτές, παρήγαγαν σημαντικές ποσότητες φθηνών προς τρίτους πρωτογενών προϊόντων, χρήσιμων στο βρετανικό εμπόριο και τη βιομηχανία, πολλαπλασιάζοντας τα οφέλη της Προστασίας. Από ότι προκύπτει, αυτό ήταν η αιτία που ο εντεταλμένος του Αρμοστή Douglas, Sir Alexander Wood στα τέλη του 1837 ήρθε σε επαφή με τους Βρετανούς επενδυτές Farrer-Wright group.

Είναι βέβαιο ότι η αλληλογραφία που ανέπτυξε στη συνέχεια ο John Wright με τον Αρμοστή Douglas, τον πρόεδρο της Ιονίου Γερουσίας, Κόμη Σπ. Βούλγαρη και τον Sir A. Wood, όπως και η αποστολή στα νησιά του μελλοντικού γενικού γραμματέα της εταιρείας, George Ward, στάθηκαν ιδιαίτερα διαφωτιστικές για τους επενδυτές, οι οποίοι διείδαν σημαντικά οφέλη στο να ιδρύσουν μια κρατική και όχι αποικιακή τράπεζα στο επτανησιακό προτεκτοράτο. Στο prospectus της «Ιονικής Κρατικής Τράπεζας»(Ionian bank Ltd)  που κυκλοφορήθηκε στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 1839 δηλώνονταν ότι η τράπεζα θα ιδρυόταν με βάση τον Νόμο του 1837 της Ιονίου Βουλής. Παράλληλα, τονίζονταν η σημασία του εμπορίου της σταφίδας και των Ιόνιων λιμένων ως διαμετακομιστικών σταθμών για την εξαγωγή βρετανικών προϊόντων στην απέναντι ενδοχώρα.

Η «Ιονική Κρατική Τράπεζα» ιδρύθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1839, με έδρα το Λονδίνο. Το πρώτο της κατάστημα το οποίο ήταν ταυτόχρονα και το κεντρικό γραφείο της Τράπεζας λειτούργησε για πρώτη φορά στις 2 Μαρτίου1840 στην Κέρκυρα. Στις 18 Μαΐου και στις  10 Αυγούστου του ίδιου έτους άνοιξαν τα υποκαταστήματα στην Ζάκυνθο και  Κεφαλονιά αντίστοιχα, ενώ το 1845 λειτούργησαν πρακτορεία της τράπεζας στην Αθήνα και την Πάτρα. Το 1873 με έδρα πάντα το Λονδίνο τα κεντρικά γραφεία της τράπεζας μεταφέρθηκαν στην Αθήνα.Παράλληλα με την Ιονική Κρατική Τράπεζα λειτουργούσε και η Εξοικονομική Τράπεζα μέχρι την ένωση των Επτανήσων το 1864.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αναζήτηση

Corfu Museum

Corfu Museum….τι μπορεί να είναι αυτό;

Θα το έλεγα με μια λέξη…. Αγάπη! Για ένα νησί που το γνωρίζουμε ελάχιστα. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε ότι δεν το γνωρίζουμε. Στόχος λοιπόν είναι να το γνωρίσουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε, μέσα από το χθες και το σήμερα, γιατί αλλιώς πως θα το αγαπήσουμε; Αγαπάω ατομικά και ομαδικά έχει επακόλουθο…. φροντίζω….. μάχομαι… και σέβομαι. Αγάπη προς την Κέρκυρα είναι το Corfu Museum και τίποτε άλλο.

Μετρητής

Εμφανίσεις Άρθρων
3528935