(Το άρθρο αυτό στηρίζεται κυρίως στην εξαιρετική δημοσίευση << ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000 του καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης Κου Παναγιώτη Ιωάννου  ο οποίος είχε την ευγενή καλοσύνη να μας το στείλει.) 

 

Η οικογένεια Λάντσα δυτικής προέλευσης στιγμάτισε  με  την παρουσία της την  Κέρκυρα για πολλούς αιώνες. Ήταν από τις πρώτες οικογένειες στο νησί. Μερικοί από αυτούς γράφτηκαν στο Λίμπρο ντ’όρο της Κέρκυρας. Μέλος της   ήταν και ο κουρσάρος, πειρατής και τυχοδιώκτης  Πέτρος Λάντζας.

Ο Παππούς του  Ανδρέας Λάντζας ,ήταν από το 1499 Castellano και το 1500 Capetanio Πάργας. Ο πατέρας του Γεώργιος, ήταν το 1544-1545 επίσης Capetanιo της ίδιας πόλης. Ο Αντώνιος Λάντζας, προφανώς συγγενής του, εκτελούσε χρέη Διερμηνέα  στην υπηρεσία των Βενετικών αρχών  της Κέρκυρας (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.278 σημ.4)

Επί Καρόλου του 5ου η Ισπανία είχε καταφέρει να συγκροτήσει στη Νάπολη ένα δίκτυο πληροφοριών που δρούσε στο Λεβάντε, στο οποίο είχαν στρατολογηθεί πολλοί Έλληνες της Νάπολης. Ανάμεσά τους  πολλοί Ηπειρώτες, Κύπριοι και Μανιάτες. όπως επίσης και άλλοι από διάφορες   Βαλκανικές χώρες. Στη Νάπολη λειτουργούσε ταυτόχρονα και ένα γραφείο των μυστικών υπηρεσιών της  Γαληνότατης που συντόνιζε την κατασκοπεία στα Βαλκάνια και παρακολουθούσε από το 1576 τις κινήσεις των πρακτόρων στην Ήπειρο, στα Επτάνησα, στον Μοριά και ιδιαίτερα του αρχηγού της ισπανικής κατασκοπείας Pietro Lanza, πρώην βενετσιάνου διοικητή της Πάργας.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

Στα τέλη του 16ου αιώνα χρι­στιανοί πειρατές έκαναν την εμφάνισή τους στην ανατολική Μεσόγειο, ασκώντας πειρατεία παράλληλα με μουσουλμάνους, Βέρβερους και Οθωμανούς. Οι χριστιανοί κουρσάροι βρίσκο­νταν συνήθως στην υπηρεσία του πάπα, των Ισπανών αντιβασιλέων της Νάπολης και της Σικελίας, καθώς και των Μεδίκων της Φλω­ρεντίας……….. Κύριος εκφραστής αυτής της πολιτικής υπήρξε ο Δον Πέδρο Τελέζ Γκιρόν, ο Δούκας της Οσούνας. Κατά τη δεκαετή θητεία του ως αντιβασιλέας της Νάπολης δημιούργησε ίσως τον μεγαλύτερο χριστιανικό κουρσάρικο στόλο της εποχής που τον χρηματοδοτούσε ο ίδιος. Στη Νάπολη είχε συγκεντρωθεί η αφρόκρεμα των χριστιανών κουρ­σάρων. Οι επιδρομές τους στο αρ­χιπέλαγος δεν είχαν στόχο μόνο το κέρδος, αλλά και την πρόκλη­ση όσο το δυνατόν περισσότερων ζημιών στην Οθωμανική Αυτο­κρατορία, με την παράλυση του εμπορίου της και την αύξηση του κύρους της Ισπανίας σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Ο Δον Πέδρο Τελέζ Γκιρόν είχε αποκτήσει τόσο με­γάλη δύναμη, που προσπάθησε ακόμα και να καταλάβει την ίδια τη Βενετία· την τελευταία στιγμή όμως τα σχέδιά του αποκαλύφθη­καν. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε και την αιτία της πτώσης του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο Δούκας της Τοσκάνης όσο και ο αντιβασιλέας της Νάπολης είχαν στενές σχέσεις με το ελληνικό στοιχείο. Οι εντολές που έδιναν στους καπετάνιους των πλοίων τους ήταν σαφείς: να μην επιτί­θενται σε ελληνικά πλοία ούτε να πλήττουν τα χωριά και τις περιου­σίες των Ελλήνων. Αντίθετα μάλι­στα, τους παρότρυναν να παρέ­χουν στους Έλληνες κάθε δυνατή βοήθεια και να καλλιεργούν το επαναστατικό πνεύμα τους ενάντια στους Τούρκους. Δεν είναι λίγες οι καταγραφές που αναφέρουν ότι ισπανικές γαλέρες αλλά και γαλιόνια της Φλωρεντίας εφοδία­σαν τους κατοίκους της Μάνης με μπαρούτι, αρκεβούζια και άλλα πο­λεμοφόδια. Η πολεμική ενίσχυση που πρόσφεραν όμως στη Μάνη έ­κρυβε ένα κρυφό σχέδιο: είχαν την ελπίδα ότι οι Μανιάτες τελικά θα απογοητεύονταν από τις συνεχείς συγκρούσεις και θα μετανάστευαν στην Τοσκάνη και στη Νάπολη. Στις εν λόγω περιοχές υπήρχε μεγάλη ανάγκη για εργατικά χέρια, προκει­μένου να καλλιεργηθούν τα χωρά­φια και να αρχίσουν να αποδίδουν. Το σχέδιό τους όμως δεν πραγμα­τοποιήθηκε. Εξάλλου, η πολιτική της Βενετίας ήταν αντίθετη, καθώς επιδίωκε την παραμονή των Μα­νιατών στην πατρίδα τους, επειδή οι Βενετοί χρησιμοποιούσαν τα λι­μάνια τους για ανεφοδιασμό αλλά και ως καταφύγιο. Επίσης, συχνά πυκνά κατέφευγαν στη Μάνη για να επαν­δρώσουν τις γαλέρες τους.

…….Τα κυριότερα λάφυρα της πει­ρατείας ήταν οι άνθρωποι γιατί μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως κωπηλάτες στις γαλέρες, να πουληθούν ως σκλάβοι ή να εξαγο­ραστούν από τους συγγενείς τους, ειδικά εάν ήταν εύπορα πρόσωπα. Πρέπει να τονιστεί ότι η εξαγορά των αιχμαλώτων ήταν μία από τις πιο επικερδείς επιχειρήσεις εκείνη την εποχή. Αυτή ήταν και η αιτία που συγκροτήθηκαν ειδικά ταμεία από τους Έλληνες, για να μπορούν να προσφέρουν το αντίστοιχο χρη­ματικό ποσό («σκλαβιάτικα») για την εξαγορά των αιχμαλώτων. Στη δυτική Ευρώπη είχαν δημιουργη­θεί εταιρείες για την εξαγορά αιχ­μαλώτων από τους πειρατές. Όταν ένας σκλάβος κατάφερνε να πλη­ρώσει τα λύτρα που του ζητούσαν, τότε απελευθερωνόταν και του χο­ρηγούσαν ένα πιστοποιητικό («τεσκερές»), με το οποίο ο ιδιοκτήτης του σκλάβου βεβαίωνε ότι είχε λά­βει τα λύτρα.

Σημαντικά λάφυρα επίσης ήταν τα ζώα και οι σοδειές, γιατί μπο­ρούσαν να εκποιηθούν άμεσα και ταυτόχρονα να θρέψουν το πλήρω­μα του εκάστοτε πειρατικού πλοί­ου. Άλλη αξιόλογη λεία ήταν τα εμπορεύματα, ιδιαίτερα τα πολύ­τιμα, που μετέφεραν τα εμπορικά πλοία. Βέβαια, οι πειρατές που τα άρπαζαν δεν μπορούσαν να απο­κομίσουν κέρδος ανάλογο με την αξία τους. Ο κυριότερος λόγος ή­ταν ότι επιθυμούσαν να βγάλουν το κέρδος της λείας τους γρήγορα, με αποτέλεσμα να εκποιούν τα εμπο­ρεύματα σε πολύ μικρότερη τιμή από την πραγματική τους αξία.

Πειρατικές ιστορίες στη Μεσόγειο http://piracyandsea.blogspot.gr/2010/08/blog-post_24.html

Χρονολογικά σημειώματα από την ζωή και τη δράση του ραδιούργου Κερκυραίου

Ο Πέτρος Λάντζας γεννήθηκε το 1530. (Γεράσιμος Χυτήρης ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΥ Κερκυραϊκό Βήμα)

Για τα παιδικά του χρόνια αλλά και μετέπειτα μέχρι την ηλικία των τριάντα τεσσάρων ετών δεν έχουμε στοιχεία. Η πρώτη μας πληροφορία γι΄ αυτόν ξεκινά το 1564. Το έτος αυτό ο Πέτρος Λάντζας καταδικάζεται από την Βενετία σε εξορία στη Σαγιάδα και του απαγορεύεται να κυκλοφορεί στην επικράτεια της Γαληνότατης ένεκα κάποιου φόνου. Παραθέτουμε πιο κάτω την δράση του κατά χρονολογία καθότι όπως θα δούμε  ολόκληρη η ζωή του από χρόνο σε χρόνο είναι γεμάτη από κουρσάρικες επιχειρήσεις, πειρατείες και διπλωματικές δολοπλοκίες.

1568

Στέλνει επιστολή προς το συμβούλιο των Δέκα ζητώντας άρση της απόφασης εξορίας του. Ζητά να ληφθούν υπόψη  οι  ευκαιριακές επιθέσεις που έκανε,  τις φθορές κατά των Τούρκων, τις υπηρεσίες που είχαν προσφέρει οι πρόγονοί  του στη Βενετία και τις υποσχέσεις του ότι θα έπειθε τους Χιμαριώτες να σταματήσουν τις πειρατικές επιδρομές στο στενό της Κέρκυρας,(Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.278) Η διαμορφούμενη κατάσταση απαιτούσε δίκτυο πληροφοριοδοτών αξιόπιστων και δραστήριων, πράγμα που προβλημάτιζε τόσο τους Βενετούς όσο και τους Ισπανούς, αφού και οι Τούρκοι διέθεταν ανάλογη οργάνωση. Τον Μάρτιο  του 1568 ο Πέτρος Λάντζας ζήτησε από τις Αρχές της Κέρκυρας να παρακολουθεί τις τουρκικές κινήσεις από τη Ναύπακτο έως τη Χιμάρα. Η επανάσταση του Διονυσίου του«Σκυλοσόφου» 1611http://www.livepedia.gr/content-providers/periskopio/1632SKYLOSOFOS.pdf

Η Βενετική διοίκηση της Kέρκυρας χορηγεί άδεια ελεύθερης κυκλοφορίας στον Πέτρο Λάντζα. Αναλαμβάνει  την υποχρέωση να κατασκοπεύει τις τουρκικές κινήσεις στις περιοχές της Πρέβεζας και Nαυπάκτου. Έκανε τολμηρές επιδρομές στην περιοχή του Δέλβινου και σε τουρκικά πλοία. Από το σημείο αυτό και για έξι χρόνια ο Λάντσας αναλαμβάνει για λογαριασμό της Βενετίας επικίνδυνες  επιχειρήσεις σε όλη την Αδριατική και όχι μόνο.

Σκοπός της Βενετίας ήταν να δημιουργεί και να υποστηρίζει τοπικές εξεγέρσεις εναντίον των Τούρκων, να γίνονται επιθέσεις στα τουρκικά πλοία  να συλλαμβάνονται τούρκοι αιχμάλωτοι με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σαν  κωπηλάτες,

να συλλέγονται πληροφορίες από αυτούς ώστε να διαβιβάζονται στην Βενετία,  και  γενικότερα να   πληροφορούνται  για τις κινήσεις του Τουρκικού στόλου. Ο κατάλληλος άνθρωπος για τους σκοπούς  αυτούς ήταν ο Πέτρος  Λάντζας στον οποίο και ανατέθηκαν επίσημα από την Γαληνότατη.

1570-1571

Μπρικαντίνι

Tο  1570  αιχμαλώτισε τρία τουρκικά μπριγκαντίνια στο Iόνιο Πέλαγος.

Tο 1571 πριν από τη ναυμαχία της Nαυπάκτου, ο Λάντζας σε αιφνιδιαστική επίθεση στο Δέλβινο άρπαξε μεγάλο αριθμό αλόγων και τα μετέφερε με ασφάλεια στην Kέρκυρα.  Αποβιβάστηκε  σε γειτονική περιοχή της Πρέβεζας, επιτέθηκε με επιτυχία στις τουρκικές αρχές στην Παραμυθιά και τα Γιάννενα και συνέλαβε δύο μπριγκαντίνια. Πέρασε στο εσωτερικό της Hπείρου και με τους συντρόφους του, λεηλάτησε και μετέφερε μεγάλες ποσότητες τροφίμων στην Κέρκυρα η οποία   βρίσκονταν γενικότερα σε ναυτικό κλοιό από την Τουρκική αρμάδα  και λεηλατημένη από επιδρομές της απέναντι στεριάς.

Το ίδιο έτος συμβάλει σε κίνημα που ξεκίνησε στη Χιμάρα και κατέληξε στην κατάκτηση του Σοποτού. Με τον τρόπο αυτό οι Βενετοί βάζουν πόδι μέσα στην Ήπειρο. Τον Αύγουστο του 1570 οι Μανιάτες εντόπιοι οπλαρχηγοί κατέλαβαν το Πόρτο Κάγιο, το οποίο οι Τούρκοι είχαν οχυρώσει. Η αναταραχή επεκτάθηκε και στις γύρω περιοχές, τη Λακωνία, τη Μεσσηνία, ακόμα και την Αργολίδα. Η Υψηλή Πύλη δεν έμεινε άπραγη. Ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις διοχετεύθηκαν στον Βορειοδυτικό ελλαδικό χώρο υπό τον Αχμέτ πασά. Την επανάσταση καθοδηγούσαν στην περιοχή οι Γεώργιος Ρένεσης και Πέτρος Λάντζας. http://truth.freeforums.org/topic-t7671.html

Μετά από τις επιτυχίες του αυτές, η Βενετία όχι μόνο απέσυρε την ποινή που του είχε επιβάλει το 1564, αλλά τον εφοδίασε  με πλοία και άνδρες για να συνεχίσει τις κουρσάρικες επιχειρήσεις του στην Αδριατική. Παράλληλα με τα πιο πάνω ο Λάντζας με επιστολή του προς τον Δόγη ζητά να του σταλούν τα απαραίτητα εφόδια σε άνδρες και υλικά για την ανοικοδόμηση της Πάργας μετά  τις ζημιές  που είχε πάθει από τους Τούρκους, λόγω του ότι οι  Παργινοί είχαν βοηθήσει στις εξεγέρσεις. Σημειώνεται ότι στην επιστολή αυτή προσθέτει ότι εκτός από τα πιο πάνω γνωστά κατορθώματά του πρέπει να λάβουν υπόψη « την καθυπόταξη του χωριού Αγιά  αλλά και την δολοφονία του Τούρκου Βοεβόδα. Τις ενέργειές του αυτές πληροφορούνταν  ταυτόχρονα και ο Ισπανός Αντιβασιλέας της Νάπολης μέσω του προξένου του στην Κέρκυρα.»* (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.278 σημ. 8).

* από τις αποικίες της Ισπανίας ήταν και η αντιβασιλεία της Νάπολης.

Η Επιστολή προς τον Δόγη έχει ως εξής:

Και η απάντηση της Βενετίας:

(ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΕΤΟΣ Θ! ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1960 Κ.Δ.ΜΕΡΤΖΙΟΥ:ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΝΤΖΑΣ.)

Πάρθηκε απόφαση να του δοθούν 1.000 δουκάτα πενήντα στρατιώτες και 20 δουκάτα τον χρόνο. Τελικά τον συνοδεύουν 150 πεζοί,8 χτίστες,6 ξυλουργοί και ένας μηχανικός για να επισκευάσουν το φρούριο της Πάργας (Γεράσιμος Χυτήρης ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΥ Κερκυραϊκό Βήμα)

Το κάστρο της Πάργας

Έτσι παρόλη την  απόφαση που πάρθηκε το καλοκαίρι του 1571, οι Τούρκοι επιτίθενται και πάλι στην Πάργα. Το  μόνο που καταφέρνει ο Λάντζας μαζί με τον Διοικητή της Πάργας Δήμο Μόσχο, είναι να μεταφέρουν  πριν από την επίθεση, τους κατοίκους της στην Κέρκυρα.

Την  ίδια εποχή παρόμοιες επιχειρήσεις ανέλαβαν και άλλοι Kερκυραίοι, που διέθεταν ιδιόκτητα πλοία. O Xριστόφορος Kοντοκάλης με τη δική του γαλέρα άσκησε πειρατικές επιδρομές στη Σαγιάδα και το Bουθρωτό.  Οι  Πέτρος Mπούας, Στυλιανός Xαλικιόπουλος, Γεώργιος Kοκκίνης και Πέτρος Kαραβέλας, Kερκυραίοι, και ο Παύλος από τα Xανιά πραγματοποίησαν επιδρομές στην απέναντι περιοχή και αποκόμισαν πλούσια λάφυρα.

 Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου έγινε στις 7 Οκτωβρίου του 1571

Λίγο πριν τη Ναυμαχία, στην οποία έλαβε μέρος ο Λάντζας, έκανε επιχείρηση-επιδρομή στη Βόρεια Ήπειρο και μετέφερε τρόφιμα  στην Κέρκυρα, η οποία δοκιμάζονταν από λεηλασίες των Τούρκων. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης αυτής σκότωσε τον Τούρκο διοικητή της Παραμυθιάς  και έναν Μπέη στα Γιάννενα. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.279).

Εξέγερση στην Βόρεια Ήπειρο και την Μάνη.

Ο ενθουσιασμός των ραγιάδων, οι υποσχέσεις των χριστιανών ηγεμόνων και οι φήμες για αποβάσεις βενετικών και ισπανικών στρατευμάτων, παρακίνησαν τους Έλληνες σε ασυντόνιστες πολεμικές ενέργειες, αφού θεωρούσαν ότι οι σύμμαχοι θα συνέχιζαν το έργο πού τόσο εντυπωσιακά είχαν αρχίσει στις 7 Οκτωβρίου 1571. Οι συνήθεις ύποπτοι και ανυπότακτοι Μανιάτες αλλά και οι Ηπειρώτες βρίσκονταν ήδη σε επαναστατικό αναβρασμό, οπότε ο θρίαμβος στη ναυμαχία της Ναυπάκτου τους παρότρυνε να επεκτείνουν τις επαναστατικές επιχειρήσεις τους. Οι Χιμαριώτες σε συνεργασία με Βενετούς και άλλους Έλληνες, υπό τις διαταγές του Θωμά Μουζάκη, Μανόλη Μόρμορη, Χριστόφορου Κοντοκάλη, Πέτρου Λάντζα καί Γεωργίου Ρένεση κατέλαβαν τό Σοποτό (Μπόρσι) καί ορεινά χωριά στην περιοχή του Αργυροκάστρου, του Γαρδικιού, της Άρτας καί της Παραμυθιάς. Με τη συνδρομή του Βενετού Σεβαστιανού Venier καί επτανήσιων μαχητών προσπάθησαν να καταλάβουν τη Λευκάδα,  χωρίς  όμως επιτυχία.

Ο Λάντζας τον Νοέμβριο πολιορκεί το Μαργαρίτι και έτσι η ευρύτερη περιοχή έρχεται στα χέρια των Βενετών. Απαιτεί να είναι αυτός που θα διοικεί την  όλη περιοχή .

1573

Την 9^η Ιανουαρίου του 1573 γίνεται governator di Parga και ολόκληρης της περιοχής που βρίσκονταν στην Βενετική κυριαρχία αποκτώντας τον τίτλο του ιππότη που ήδη διεκδικούσε. Του έχουν δοθεί ευρύτατα διοικητικά,  δικαστικά και στρατιωτικά δικαιώματα. Επιφορτίζεται και με την εντολή να στρατολογεί εθελοντές κωπηλάτες για τον Βενετσιάνικο στόλο. Ο Πέτρος Λάντζας βαδίζει σταθερά για υψηλότερα αξιώματα.

 Η εξέλιξη όμως των ευρωπαϊκών ζητημάτων δεν ήταν πλέον ευνοϊκή για τους Έλληνες. Οι Ισπανοί είχαν να αντιμετωπίσουν συγκρούσεις στην περιοχή τους και οι Βενετοί είχαν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Ύπουλοι οι  Βενετοί, εντελώς ξαφνικά υπέγραψαν την συνθήκη με  τον σουλτάνο (1573) αφήνοντας μόνους στον αγώνα τους Ισπανούς και τον πάπα οι οποίοι τους χαρακτήρισαν προδότες της χριστιανοσύνης.

Παρ' όλες τις αντιξοότητες, τα κινήματα όχι μόνο συνεχίστηκαν αλλά εντάθηκαν. Μία από τις κύριες αιτίες ήταν το παιδομάζωμα: «να μάση εκ τους χριστιανούς τα παιδία, όποιος έχει δύο παιδία να πάρη το ένα και όποιος έχει τέσσαρα να πάρη τα δύο να τα κάμη Τούρκους... και εις αναίρεσι των χριστιανών» (επιστολή Τιμοθέου). Ένας από τους πρώτους που αντέδρασαν στη Βενετοτουρκική ειρήνη ήταν ο  Λάντζας.

Τον Ιούλιο του 1574 έρχεται προς τις αρχές της Ζακύνθου και τον Βάϊλο της Κέρκυρας η ακόλουθη επιστολή.

9 Ιουλίου 1574

ORDRE DU CONCEIL DES X RELATIF A L’ALBANAIS PIERO LANZA

Al Proveditor del Zante et Conceglieri

Merita l’audacia di Piero Lanza et le scelerita da lui commesse secondo che per vostre lettere de 14 del mese di maggio passato ne havete avvisato li capi del conseglio nostro di x che che si proceda contro di lui con quell termini che sono convenient alla giustizia tanto piu, quanto che essendo esso bandito habi havuto ardimento di romper I confine, et commetter le scelerita che ha fatto, non dovendo in questo suffragarlo patente de principi alieni, poiche con tal modo fa incuria anco alli medesimi principi che se serveno de lui, pero ve commettemo col conseglio nostro de x et zonta, che capitando el ditto Piero Lanza in quell’isola, facciate chel sia preso, et subito lo farete appicar per la gola, si  chel muori, et se non si potesse commondamente haver vivo, lo farete ammazzar di rrchibusada o in altro modo che vi parea, advertendo pero quelli che faranno l’eggeto che non offendano alcune di quelli che fusse in sua compagnia, anzi li farete accarezar et dire che a loro, come a servitor del Serenissimo Re Catholico overo delli illustrissimi soi ministry siete per far ogni cortesia, ma che verso  colui bandito et malfator e stato forza eseguir la giustitia, essendo voi sicurissimi che se a quei Signori che l’adoperavano, fosse state note le sue pessime qessime qualita, non se ne sariano mai serviti, et di quanto succedera, ne darete aviso alli capi sopradetti.

Simile al baylo e proveditor di Corfu mutatis mutandis

De parte – 27. De non-0, Non sync.- 0.

Σε ελεύθερη μετάφραση το έγγραφο αναφέρει:

Εξ’ αιτίας της θρασύτητας των κακουργημάτων τα οποία έχει διαπράξει με βάση το γράμμα της 14^ης του περασμένου Μαΐου, προειδοποιήθηκαν οι αρχηγοί του συμβουλίου των Δέκα ότι θα προχωρήσουν εναντίον του με τους κανόνες της δικαιοσύνης. Όταν αυτός ήταν εξόριστος τόλμησε να ξαναπεράσει τα σύνορα και να ομολογήσει τα αδικήματα του, τα οποία όμως υπερβαίνουν τις αρχές μας. Το συμβούλιο των Δέκα διατάσσει με το που θα εμφανισθεί στο νησί να συλληφθεί και αμέσως να απαγχονιστεί  και με αυτόν τον τρόπο  να πεθάνει .Εάν δεν μπορέσετε να τον συλλάβετε ζωντανό, να τον τουφεκίσετε ή να τον σκοτώσετε με όποιο τρόπο νομίζεται εσείς. (Επειδή όπως  φαίνεται πιο κάτω,    η επιρροή του Λάντζα ήταν μεγάλη στο λαό και στο στράτευμα  η επιστολή καταλήγει:) Να προειδοποιήσετε τους εκτελεστές  να μην έχουν τύψεις γι’ αυτό που θα κάνουν γιατί δεν προσβάλουν κανέναν από τους ανθρώπους που ήταν μαζί του. Αντίθετα να τους φερθείτε σωστά και να τους πείτε ότι βρίσκονται εκεί σαν υπηρέτες του πολύ ειρηνικού Καθολικού Δόγη και των επιφανών (Βενετσιάνων) και ότι πράττουν εναντίον του εξόριστου και κακούργου (Λάντζα) καθώς είναι επιτακτική ανάγκη να αποδώσουν  δικαιοσύνη, όπως κι ότι αν οι ίδιοι οι φίλοι του Λάντζα γνώριζαν την ποιότητά του δεν θα τον είχαν υπηρετήσει ποτέ.

Φαίνεται πως είχε αποδειχθεί ότι ήταν κατάσκοπος των Ισπανών, οι οποίοι   απέβλεπαν να γίνουν κύριοι των βενετσιάνικων κτήσεων στις Δαλματικές ακτές. Ξεφεύγει ζητώντας καταφύγιο στην Νάπολη,

Ο Ναύσταθμος της Νάπολης την εποχή εκείνη.

που είναι κάτω από την κυριαρχία των Ισπανών. Παράλληλα η Bενετία που συνθηκολόγησε με την Πύλη, άλλαξε αυτομάτως  την συμπεριφορά της απέναντι στους Έλληνες πειρατές υπηκόους της.

Ο Λάντζας αλλάζει αμέσως προστάτες.  Από το 1560 οι Χιμαριώτες είχαν επαφές με τους απεσταλμένους του βασιλιά της Ισπανίας Φιλίππου του Β!.

Ο Πέτρος Λάντζας που είχε πάρει και τον τίτλο του σοπρακόμιτου στη βενετική γαλέρα του,  δεν αλλάζει τακτική. Συνεχίζει τις πειρατικές εξορμήσεις του για λογαριασμό πια των Iσπανών  στο Iόνιο Πέλαγος. Προξένησε πολλές καταστροφές στο ναυτικό και στα νησιά της Bενετίας  αλλά και σε εμπορικά πλοιάρια των υπηκόων της.Ήταν ένας άνθρωπος που οι Ισπανοί παρακολουθούσαν την δράση του και ενημερώνονταν για τις ικανότητες που έδειξε στη θάλασσα όσο και την γνώση του και τις επιχειρήσεις του στις Ηπειρωτικές ακτές. Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι μετά την νίκη των χριστιανικών δυνάμεων και την δυναμική της Ισπανίας στις Δαλματικές και Ηπειρωτικές ακτές ένας άνθρωπος σαν τον Κερκυραίο κουρσάρο θα τους ήταν πολύ χρήσιμος. Εικάζεται ότι πλησίασαν τον Λάντζα και του υποσχέθηκαν χρήματα και δόξα, τα οποία αυτός προφανώς δέχτηκε.

1575

Για τους Ισπανούς το κέντρο των αποφάσεων ήταν το Palazzo Reale Νάπολι.

Το έτος αυτό ο Αντιβασιλέας της Νάπολης καρδινάλιος Granvelle,

Antoine Perrenot de Granvelle

αναθέτει στον Λάντζα την αρχηγία του στόλου του Ότραντο και τον τοποθετεί στην θέση κλειδί: Επικεφαλή  των κατασκόπων που δρούσαν στην Ανατολή. Η είδηση αυτή των αρμοδιοτήτων του μεταδόθηκε  στη Βενετία με κρυπτογραφημένη επιστολή από την Κέρκυρα. . (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.279 σημ 20)

Σε διπλωματικό επίπεδο, ο πρόξενος της Βενετίας στο Ότραντο, ενημερώνει τον Βενετσιάνο πρεσβευτή στη Νάπολη για τα κακουργήματα που κάνει ο Λάντζας σε βάρος των Βενετσιάνικων πλοίων και γενικά της Βενετίας. Νέος Αντιβασιλέας της Ισπανίας στη Νάπολη είναι ο Μαρκήσιος de Mondejar.

Marquesado de Mondéjar

O Βενετσιάνος πρεσβευτής κάνει επίσημη διαμαρτυρία προς τον αντιβασιλέα. Ο Mondejar του υπόσχεται να τιμωρήσει τον Κερκυραίο και μάλιστα θα διευκολύνει ώστε να μην βλάπτονται τα συμφέροντα της Βενετίας. Αντιλαμβανόμαστε εδώ, πως  αυτή είναι η γλώσσα της διπλωματίας που απέχει πάρα πολύ από την πραγματικότητα. Ο Mondejar ,ο Ισπανός διοικητής του Μπάρι και του Ότραντο Francisco Alvarez de Ribera και ο Λάντζας, συνεργάζονται αδιάκοπα μέχρι το 1579.Ο Κερκυραίος δρα στην Αδριατική και αναφέρει λεπτομερώς τις επιχειρήσεις του στους προϊσταμένους του. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.282)

1576

Πάλι ο Πέτρος Λάντζας για λογαριασμό των Ισπανών τώρα, στα γνωστά του λημέρια. Παίρνει πολεμοφόδια στη Χιμάρα για τον πληθυσμό, καταστρέφει το Σοποτό που το είχε καταλάβει παλιότερα για λογαριασμό των Βενετσιάνων, κατεβαίνει στη Πρέβεζα και συλλέγει πληροφορίες για τις κινήσεις των Τούρκων και περνά στην Κέρκυρα. Το συμβούλιο των δέκα τον επικηρύσσει ξανά. Ο πανέξυπνος και ραδιούργος Κερκυραίος δεν πτοείται με τίποτα.

1577

Το έτος αυτό έγιναν διαβήματα που αφορούσαν  τα πλοία της Νάπολης και δρούσαν για την συλλογή πληροφοριών. Την αρχηγία είχε ο Πέτρος Λάντσας. Σύμφωνα με τις Ενετικές αρχές, τα πλοία δεν έπρεπε να εισέλθουν στο στενό της Κέρκυρας, αλλά να πάνε σε συμμαχικά λιμάνια που θα μπορούσαν ελεύθερα να ελλιμενιστούν. Δεν αρκέστηκαν όμως μόνο σε αυτό αλλά έκαναν επιδρομές και στα απέναντι Τουρκικά παράλια παίρνοντας Οθωμανούς σκλάβους.

Οι Ισπανοί της Νάπολης και οι εκπρόσωποι της Βενετίας βρίσκονται σε προστριβές εξ’ αιτίας του Λάντζα. Ο Valerio Antelmi Βενετός πρόξενος στη Νάπολη, διαμαρτύρεται προς τον αντιβασιλέα ότι ο Κερκυραίος δεν αφήνει την αλληλογραφία του να φθάσει,  λόγω των επιδρομών  που κάνει καθώς και ότι συλλαμβάνει καράβια με  εργάτες, υλικά και πολεμοφόδια που έστελνε η Βενετία για το τείχισμα της Κέρκυρας, μη φτάνοντας  ποτέ στον προορισμό τους. Ζητούσε την άμεση απομάκρυνσή  του από τον στολίσκο του Ότραντο και ότι με τις πράξεις του αμαύρωνε τις καλές σχέσεις μεταξύ του Βασιλείου της Ισπανίας και της Γαληνοτάτης.Ο Κερκυραίος απάντησε στις κατηγορίες ότι προσπάθησαν να τον σκοτώσουν στην Κέρκυρα, παρόλο που ήταν σε αποστολή του Καθολικότατου Βασιλέα και ότι είχε δεχθεί επίθεση ο Ισπανός εκπρόσωπος στο νησί.

Οι Βενετικές αρχές της Κέρκυρας αιχμαλωτίζουν ένα μπριγκαντίνι του Λάντζα που έπλεε στο Ιόνιο.Ο Ισπανός διοικητής του Μπάρι και του Ότραντο, Ribera, απάντησε με κράτηση Βενετικών πλοίων στο Ότραντο και με την σύλληψη των ευγενών Tommaso Contarino και Marco Giustinian, οι οποίοι στη συνέχεια οδηγήθηκαν στην Νάπολι, όπου παρέμειναν φυλακισμένοι για ένα περίπου μήνα. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.283).

Ο Λάντζας απορρίπτει τις κατηγορίες χρησιμοποιώντας την αποστολή που του είχε ανατεθεί για λογαριασμό του βασιλιά της Ισπανίας και ότι το πλοιάριό  του βρίσκονταν στα χωρικά ύδατα της Ισπανικής επικράτειας. Σε διπλωματικό επίπεδο ο πρεσβευτής της Βενετίας Antelmi πήγε στον άνδρα που όπως ο ίδιος  έλεγε κυβερνούσε πραγματικά το βασίλειο,τον regente Salazar και στον αντιβασιλέα Mondejar για  επίσημη διαμαρτυρία.Και από τους δύο πήρε την απάντηση ότι ο Κερκυραίος είχε την πλήρη κάλυψη του Βασιλιά της Ισπανίας.

Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν ήρθε η ώρα της αποφυλάκισης  των δύο συλληφθέντων ευγενών  της Βενετίας, οι οποίοι ξανακλείστηκαν στις φυλακές μέχρι να τερματιστεί και η αιχμαλωσία  των Ισπανών  ανδρών που ήταν σκλάβοι στις Γαλέρες τους .

Γαλέρα

Δεύτερη αιτιολογία για την νέα κράτηση των ευγενών,  ήταν ότι με την απελευθέρωσή τους θα έπρεπε να επιστραφεί από τους Βενετούς στον Λάντζα  το μπρικαντίνι του, αλλά   και στην συνέχεια με διαταγή του Ribera, να του παραδώσουν εμπορεύματα αξίας 6.000 δουκάτων σαν αποζημίωση για την κράτηση του πλοιαρίου του. Παράλληλα  ο Λάντζας αιχμαλωτίζει ένα πλοίο με Έλληνες της Κέρκυρας.

Ο Mondejar  όχι μόνο δεν απομακρύνει τον Κερκυραίο, αλλά κατηγορεί τους Βενετούς για την μη παράδοση του πλοιαρίου μετά την προσωρινή απελευθέρωση των ευγενών.  Ζητά από την Βενετία να τον αποζημιώσει  μέχρι και το τελευταίο ρεάλι. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Βενετία  να επικηρύξει τον Λάντζα για 1500 δουκάτα.

Για κάποιον περίεργο λόγο η αποφασιστικότητα του Mondejar αρχίζει τις επόμενες ημέρες να κάμπτεται. Αποφασίζει και απελευθερώνει το καράβι με τους Κερκυραίους, δίνοντας παράλληλα υπόσχεση στους Βενετούς,  ότι αν του  παρουσιάσουν ένα υπόμνημα  που να αποδεικνύονται  οι κατηγορίες κατά του Κερκυραίου τότε θα αποφασίσει  για την τιμωρία του. Όταν όμως ο Λάντζας παρουσιάζει στον αντιβασιλέα  την επικήρυξή του σε βάρος του, εκείνος δίνει άμεση εντολή στον Ribera στο Ότραντο, να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί τον Λάντζα.Τον Δεκέμβριο σε νέα επίσκεψη του Βενετού Πρεσβευτή, ο αντιβασιλέας ζητά την άμεση αποζημίωση του κερκυραίου από τους Βενετούς.

(Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.285 σημ.41)

Μετά από όλες αυτές τις εξελίξεις το όλο ζήτημα έφθασε στην αυλή του Βασιλιά της Ισπανίας Φιλίππου Β! Εκεί πρεσβευτής της Βενετίας ήταν ο Alberto Badoer,

Οικόσημο οίκου Badoer

ο οποίος ενημερώνονταν συνεχώς για τα συμβαίνοντα στην Νάπολη. Κάνει λοιπόν ένα υπόμνημα-διαμαρτυρίας  στις 21/12/1577 προς τον βασιλιά Φίλιππο Β! για την υπόθεση Λάντζα.

Ενημερώνει  όπως είχε την υποχρέωση  τους ανωτέρους του στην Γαληνότατη για την επιστολή διαμαρτυρίας εκφράζοντάς τους παράλληλα  ότι του προξενεί εντύπωση η μεγάλη εμπιστοσύνη που δίνει ο Βασιλιάς της Ισπανίας στα λεγόμενα του Αντιβασιλέα της Νάπολης   για την όλη υπόθεση του Κερκυραίου.

1578

Στις αρχές του 1578 είχε υπό την διαταγή του τρεις φρεγάτες. Mία από αυτές αιχμαλώτισε βενετική μπάρτσα που πήγαινε στην Kέρκυρα αρπάζοντας από κερκυραίους επιβάτες 300 τάλληρα και δύο σημαντικούς Βενετσιάνους που εξαγόρασαν την ελευθερία τους με βαρύτατα λύτρα. Παράλληλα, οι τολμηροί Xειμαριώτες από την περιοχή τους εξορμούν κατά των Tούρκων μέχρι την Aυλώνα αιχμαλωτίζοντας καράβια, εμπορεύματα και ανθρώπους. Περισσότερο λεηλατούν τα πλοία που έρχονται στην Kέρκυρα με τρόφιμα και εμπορεύματα. Πολλά από αυτά εξαγοράζονται από τους Kερκυραίους κρυφά σε χαμηλές τιμές.

Mετά τη ναυμαχία της Nαυπάκτου το 1571 και την καταστροφή του οθωμανικού στόλου από τις ενωμένες χριστιανικές ναυτικές δυνάμεις υπό τον δον Xουάν τον Aυστριακό,

οι χριστιανοί πειρατές, ξεχύθηκαν ακάθεκτοι στο Iόνιο και στην ανατολική Mεσόγειο.  Mετέφεραν το πεδίο δράσης τους στις περιοχές της οθωμανικής επικράτειας. Δεν ήταν πειρατές, ήταν κουρσάροι χρηματοδοτούμενοι από τον Πάπα, τους Mεδίκους της Φλωρεντίας ή τους Iσπανούς αντιβασιλείς. Στα Eπτάνησα οι γαλέρες ειδικά του M. Δούκα της Tοσκάνης, γίνονταν δεκτές με αγάπη από τους υπηκόους της Bενετίας, κατοίκους της Zακύνθου, της Kεφαλληνίας, των Παξών, της Kέρκυρας, γιατί υπηρετούσαν σε αυτές πολλοί Eπτανήσιοι. Eίχαν στα μέρη αυτά τα σπίτια τους και τους συγγενείς τους. Oταν έφθαναν εκεί οι πειρατές αποβιβάζονταν στην ξηρά με αίσθημα ασφαλείας και έπαιρναν πληροφορίες για τις κινήσεις των βενετικών καραβιών. Aντίθετα οι κάτοικοι έδιναν ψεύτικες πληροφορίες στις βενετικές γαλέρες για τα πειρατικά πλοία των χριστιανών. Στην Iθάκη μάλιστα οι κάτοικοι παρείχαν άσυλο στους πειρατές.

http://www.neb.gr/forum/viewtopic.php?f=21&t=1450

Παράλληλα, στις διπλωματικές ενέργειες, υποβάλετε από τον Βενετό Πρόξενο στη Μαδρίτη δεύτερο υπόμνημα προς τον γραμματέα του βασιλιά εναντίον του Λάντζα και του Ribera με την υπόδειξη ότι πλήττονται σφόδρα τα συμφέροντα της Γαληνότατης. Η αυλή συνεδριάζει και βγάζει μια απόφαση τον Ιανουάριο του 1578,άγνωστη μέχρι σήμερα. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι το ταξίδι της απόφασης αυτής. Δεν έφθασε στην Νάπολη νωρίτερα από τον Μάρτιο. Εικάζουμε ότι ήταν καταδικαστική για τον Λάντζα, καθότι ο Βασιλιάς Φίλιππος B! απάντησε προς τον Badoer το σεβασμό του προς τα συμφέροντα της Βενετίας.

Ο αντιβασιλέας της Νάπολης αντί να εκτελέσει την απόφαση, στέλνει δική του επιστολή προς τον Φίλιππο Β! υποστηρίζοντας τον Κερκυραίο ονομάζοντάς τον πιστό υπηρέτη της Ισπανίας.Ο δε Λάντζας ζητά από τον αντιβασιλέα να πάει ο ίδιος στην Βασιλική αυλή να υπερασπιστεί τον εαυτό του για τις συκοφαντίες των Βενετών. Παράλληλα  συνεχίζει απτόητος τις επιχειρήσεις του. Συλλέγει πληροφορίες για τη εξέγερση των Κυπρίων εναντίον των Τούρκων και ζητά να πάει ο ίδιος στην Κύπρο πριν προλάβουν οι Βενετοί. Οι πληροφορίες έφτασαν στο Λάντζα από τον Καίσαρα Πάλμα στην Κεφαλονιά,  τον Ferante Vitelli στην Κέρκυρα,  τον Άγγελο Δοξαρά στη Ζάκυνθο και Battista Protocargo. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.286 σημ.50) Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σαν αρχηγός της κατασκοπείας θα πρέπει να είχε οργανώσει μεγάλο δίκτυο πληροφοριοδοτών στην όλη περιοχή.

Οι επιχειρήσεις του προς την Ανατολή συνεχίζονται και διακρίνονται για τη τολμηρότητά τους αφού γίνονται από την Ζάρα (Βόρειες Δαλματικές ακτές), την Πρέβεζα μέχρι και την Κρήτη. Παρακρατεί εμπορεύματα , συλλαμβάνει αιχμαλώτους, καταστρέφει πλοία κ.λ.π.

Η Βενετία έχει απαυδήσει. Ο αντιπρόσωπός της στην Ισπανική αυλή συναντά τον γραμματέα του Βασιλιά Antonio Perez, 

Antonio Perez

και υποβάλει εκ νέου υπόμνημα τον Σεπτέμβριο του 1578.Οι Ισπανοί κωλυσιεργούν στο να πάρουν απόφαση και οι Βενετοί τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους επικήρυξαν  για  ακόμη μια φορά τον Λάντζα.

1579

Την χρονιά αυτή γίνεται μια μεγάλη αλλαγή. Αντικαθιστάται από την θέση του αντιβασιλέα της Νάπολης ο υπερασπιστής του Κερκυραίου, Mondejar, από τον Zuan de Zuniga.

Zuan de Zuniga

Τον Μάρτιο εκδίδεται νέα απόφαση από τον Βασιλιά και γίνεται γνωστή στον πρεσβευτή της Βενετίας στην Μαδρίτη Zuan Francesco Morozini.Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση καταργείται ο Λάντζας από διοικητής  του στολίσκου του Ότραντο και μετακινείται σε θέση που να μην έχει σχέση με τα συμφέροντα της Βενετίας.θα επιστραφούν όλα τα εμπορεύματα των Βενετών που ο Κερκυραίος είχε κλέψει στις επιδρομές του.

Ο Ισπανός Βασιλιάς ειδοποίησε τον πρώην αντιβασιλέα της Νάπολης Granvelle,στον οποίον τώρα είχε επίσημα αναθέσει το «Συμβούλιο της Ιταλίας», ότι ο Λάντζας επρόκειτο να πάει στην αυλή της Ισπανίας. Ο Βενετός πρεσβευτής παραξενεύθηκε πως ο ίδιος ο Βασιλιάς ασχολήθηκε με αυτό το πρόσωπο και κατάλαβε ότι ο προστατευόμενος του Granvelle επρόκειτο να τιμωρηθεί διότι ο Βασιλιάς δεν ήθελε να χαλάσει  τις σχέσεις  του με την Γαληνότατη εξ αιτίας ενός προσώπου. Η αρχηγία του στόλου του Ότραντο δόθηκε στον Έλληνοκύπριο Ιερώνυμο Κόμπη. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.287)

1580

Ο Κερκυραίος τυχοδιώκτης φτάνει  στην Ισπανία γεμάτος καλές συστατικές από τον πρώην αντιβασιλέα της Νάπολης Mondejar  με σκοπό να αντικρούσει τις εις βάρος του κατηγορίες.

1581

Μετά από ένα κενό χρονικό διάστημα  ο Granvelle ανακοινώνει  στον Βενετό Πρεσβευτή ότι ο Λάντζας βρίσκεται φυλακισμένος στην Λισαβόνα. Σημειώνουμε  δε ότι η Πορτογαλία μόλις είχε προσαρτηθεί στην Ισπανία. Επίσης ζητά ένα νέο υπόμνημα από την Βενετία στο οποίο να συγκεντρώνονται  όλα όσα  κατά καιρούς αναφέρθηκαν στα επί μέρος υπομνήματα-διαμαρτυρίες για τις συνωμοτικές του ενέργειες . Ο Κερκυραίος προσπαθεί μέσω του Βασιλιά να αποτρέψει την ποινή «την στο διηνεκές εξορία του από την Ισπανική επικράτεια». Δεν τα καταφέρνει  όμως και η ποινή επιβάλλεται.

1582

Ο ραδιούργος Λάντζας, βρίσκεται στη Πορτογαλία πιθανόν φυλακισμένος ακόμη. Κατά το τέλος του έτους η τύχη του αλλάζει. Ο Βενετός εκπρόσωπος Matteo Zane,ειδοποιεί την Γαληνότατη ότι ο Λάντζας είναι και πάλι ελεύθερος και ότι ο Κερκυραίος του ζήτησε να συναντηθούν. Ο Βενετός με έκπληξη άκουσε την πρότασή του για συνεργασία προς όφελος της Βενετίας.

1583

Ολόκληρο το έτος 1583  Ο Λάντζας βρίσκεται στην Ιβηρική χερσόνησο κάτω από τις διαταγές του Marchese Santa Cruz.

Marchese Santa Cruz

 

Μετά την απόφαση του Ισπανού Βασιλιά να ενώσει την Πορτογαλία με το βασίλειο της Ισπανίας, ο Marchese Santa Cruz ήταν το κατάλληλο πρόσωπο να αναλάβει την αρχηγία του Ισπανικού στόλου, γιατί νωρίτερα αντιμετώπισε νικηφόρα τον Γαλλικό στόλο   στις 26/7/1582 και στις 21/7/1583. Ο Λάντζας από την θέση που του είχε ανατεθεί από τον Santa Cruz «αρχηγό του στόλου των καταστροφέων» συνεχίζει την πειρατεία του και διακρίνεται. Ζητά να του ανατεθεί και πάλι η θέση του στο Ότραντο. Μόλις οι Βενετοί το έμαθαν  αυτό αντέδρασαν έντονα μέσω των αντιπροσώπων τους  στην Ισπανία.

1584

Χρονιά που  συμβαίνει το ακόλουθο γεγονός. Ο Don Martin de Acuna, δρα στην Κωνσταντινούπολη για τους Ισπανούς από το 1570.Ο Λάντζας ενημερώνεται από τους πληροφοριοδότες του ότι ο Don Martin de Acuna, έχει συμφωνήσει με τον Τούρκο Ναύαρχο Ουλούτζ Αλί,

Ναύαρχος  Ουλούτζ Αλί.

για την παράδοση  Ισπανικών γαλερών. Παραδίδει τα σχετικά αποδεικτικά έγγραφα στις ανώτερες Ισπανικές αρχές και ο  Don Martin de Acuna συλλαμβάνεται και φυλακίζεται τον Ιούνιο του 1584.Ο Κερκυραίος αποκτά και πάλι την πλήρη εμπιστοσύνη των Ισπανών.

Οι Βενετοί διαμαρτύρονται και το παρασκήνιο μεταφέρεται στο σπίτι του Granvelle όπου τον επισκέπτονται εκεί ο Πρεσβευτής της Βενετίας και ο Λάντζας. Στο μεταξύ ο Granvelle είχε χάσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του Βασιλιά.

Η τελική απόφαση ήταν η αναγνώριση της προσφοράς του Κερκυραίου με 600 δουκάτα ετησίως και 500 δουκάτα σαν βοήθεια, αλλά δεν του επετράπη να αναλάβει και πάλι την αρχηγία του στόλου του Ότραντο.

Ο Λάντζας φεύγει από την Ισπανία τον Νοέμβριο του 1584.

1585 και άλλα έτη.

Φτάνει στην Νάπολη  17 Ιανουαρίου του 1585.Εκεί αντιβασιλέας τότε ήταν ο Pedro Giron,duca d’Ossuna.

Pedro Giron,duca d’Ossun

Παραδίδει  σε αυτόν τις επιστολές του Βασιλιά και εγκαθίσταται στο σπίτι του στη Νάπολη όπου  δημιουργεί το νέο του αρχηγείο,  διευθύνοντας από εκεί τις επιχειρήσεις του για τα επόμενα 30 χρόνια.  Παίρνει τον μισθό του  από το Βασιλικό ταμείο. Έχει επιστολή του βασιλιά υπογεγραμμένη από τον ίδιον  με ημερομηνία 18/8/1584 να αμοίβεται για την μέχρι τώρα προσφορά του και για τις μελλοντικές επιχειρήσεις που θα κάνει για το Βασίλειο με 30 σκούδα τον μήνα. Είναι και πάλι ο αρχηγός των κατασκόπων.

Παράλληλα μεταφέρει στην Νάπολη την οικογένεια του, τον γιό του που υπηρετούσε στο ισπανικό ναυτικό και την κόρη του Βικτώρια, στην οποία μάλιστα προσφέρει ένα κτήμα στην Κέρκυρα.

Την εποχή εκείνη στην Νάπολη έδρευε η ελληνική Αδελφότητα των Αγίων Πέτρου και Παύλου, όπου ο Λάντζας ήταν μέλος. Μέσω της αδελφότητος αυτής  δημιούργησε φιλίες με έλληνες τους οποίους  χρησιμοποιούσε κυρίως όταν ήταν στην φυλακή. Μερικά από αυτά τα ονόματα ήταν: Ο Βελισάριος Κορένσιο, ο Ιερώνυμος Κόμπης, ο Σταύρος Αψαράς κ.ά.

Ανυποχώρητος ήταν στην προσπάθεια του Καθολικισμού να προσηλυτίσει   τους  Ορθόδοξους. Ο εφημέριος του ελληνικού ναού της Νάπολης Κορτήσιος  Βρανάς είχε εντολή και την εκτελούσε με επιτυχία, να κάνει τους ενορίτες του να ασπασθούν το Καθολικό Δόγμα. Ο χειρότερος εχθρός του και μάλιστα με προσωπικές επιθέσεις εναντίον του ήταν ο  Πέτρος Λάντζας. Ο Βρανάς ήρθε σε τόσο δύσκολη θέση που αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τον προϊστάμενό του καρδινάλιο Santoro.

Γράφει ο Κορτήσιος Βρανάς:

Η απάντηση του Λάντζα ήταν ότι θα τον έδιωχνε από την εκκλησία εάν δεν εκτελούσε στο ακέραιο το Ορθόδοξο τυπικό.

Ο Κερκυραίος ήταν ένας από τους Έλληνες της Νάπολης που έλαβε συγχωροχάρτι από εκείνα που διένεμαν ορθόδοξοι καλόγεροι στα τέλη του 16^ου αιώνα. Αυτό εξόργισε την Καθολική Εκκλησία.. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.297)

Στον επιχειρησιακό τομέα, στέλνει ανθρώπους του στην Ανατολή, (άνοιξη 1588 στέλνει στην Κωνσταντινούπολη τον Αλέξανδρο Σγουρό, τον Νικόλαο Albanese και τον Αντώνιο Δοξαρά).  Συλλέγει πληροφορίες για δράστες εναντίον των Ισπανών και  με διαταγή του συλλαμβάνονται Οθωμανοί και κατά καιρούς Βενετοί ευγενείς. Οι Γαληνότατη υποφέρει και πάλι από τις δράσεις του. Από τα πιο σημαντικά επεισόδια κατά των Βενετών υπηκόων ήταν η προσπάθεια προσέγγισης του Εβραίου David Mazza,κατοίκου Κερκύρας (1588), οι δυσχέρειες που προκάλεσε στον Francesco Patrimale (1588), η φυλάκιση ενός Νικόλαου  από την Ζάκυνθο (1589), η κακομεταχείριση του Ανδρέα Δευτεραίου από τα Κύθηρα (1591) και οι συνεχείς ενέργειες κατά των Βενετών του Μπάρι το 1602-1603. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.291 σημ. 75 και σημ.77).

Ναυλώνει πλοία μετά από εντολή του  Ισπανού Βασιλιά και κάνει επιδρομές. Κατασκευάζει νέα πλοία και όπου υπάρχουν εξεγέρσεις κατά των Οθωμανών είναι παρόν προωθώντας τα αιτήματα των εξεγερμένων στον Βασιλιά. Το 1586 γίνεται η συνάντηση του Αντιβασιλέα με τον Αρμένιο επίσκοπο παρόντος και διερμηνεύοντας τα λεγόμενα τους. Για τους εξεγερμένους Μανιάτες υποβάλει υπομνήματα το 1579 ενώ με την Χιμάρα βρίσκεται σε συνεχή επαφή για τις εξεγέρσεις τους. Ο Marchese Santa Cruz, αρχηγός του Ισπανικού ναυτικού  είχε και την ευθύνη για την θάλασσα της Ανατολής και έτσι ο Κερκυραίος που είχε συνεργασθεί με τον Santa Cruz, ήταν παρόν σε κάθε επιδίωξη του αντιβασιλέα Pedro Giron,duca d’Ossuna στην Ήπειρο και Αλβανία.

Τον Φεβρουάριο του 1589 ο Κερκυραίος επισκέπτεται τον νέο Πρέσβη των Βενετών Bartolomeo Comino ζητώντας του την εμπιστοσύνη της Βενετίας προς το πρόσωπό του. Από  κανέναν  όμως δεν έγινε πιστευτός.

Το 1596  ήρθε σε επαφή με τον Αλβανό φύλαρχο Μάρκο Γκίνη για μια εξέγερση. Στέλνει πολεμοφόδια τα οποία όμως  οι Αλβανοί …..πουλάνε στους Τούρκους.  Αποτυχημένη  επίσης  ήταν   και  μια δεύτερη προσπάθεια εξέγερσης που έκανε μετά την επαφή του  με τον επίσκοπο Αχρίδας Αθανάσιο. Με την συνδρομή του επισκόπου οργάνωσε  την εξέγερση αυτήν στη Χιμάρα. Τους επαναστάτες ενίσχυσαν λίγες εκατοντάδες Ισπανοί οπλισμένοι με αρκεβούζια  μη έχοντας τελικά κανένα αποτέλεσμα

Είχε δημιουργήσει  σχέσεις με επιφανείς  άνδρες της  Βασιλικής αυλής και έτσι αντιμετώπιζε τις διαφοροποιήσεις του, όταν είχε, με τους αντιβασιλείς της Νάπολης.

Είχε όμως και πολλούς εχθρούς κυρίως  από την οικογένεια  του φυλακισμένου Don Martin de Acuna μετά την προδοσία του στην Κωνσταντινούπολη .Η μετάβαση στο Ότραντο ήταν πολύ δύσκολη.

Με βάση: Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

Φυλακίζεται:

Οκτώβριος 1586 για άγνωστο λόγο. Με εντολή του αντιβασιλέα, τον Ιούνιο του 1591.Τον Μάρτιο του 1594 ο Λάντζας καταγγέλθηκε ότι ήταν και σπιούνος doppia spia των Τούρκων και φυλακίστηκε στα μπουντρούμια του Castel dell'Ovo. Τον Αύγουστο του 1596 όταν υποβλήθηκε σε βασανιστήρια,για άγνωστο λόγο. Στις 17 Νοεμβρίου 1598, ο βενετσιάνος πρέσβης στη Νάπολη, Giovan Carlo Scaramelli, ενημέρωνε ότι υπήρχαν ακόμα υποψίες για διπλοπροσωπία του Λάντζα και για αυτό παρέμενε κρατούμενος στο Castelnuovo:

«Alla notizia che il nuovo pascià d'Algeri è giunto a destinazione e che Cicala medita di costruire un forte a Porto Farina, Pietro Lanza s'era offerto di recarsi sul luogo, ma, in quanto personaggio sospetto, è rimasto nelle prigioni di Castelnuovo».

Napoli Castelnuovo

Παραμένει φυλακισμένος από  τα τέλη του 1598 μέχρι τις αρχές του 1600. Όμως και από τη φυλακή ο Λάντζας συνέχιζε να επηρεάζει την πολιτική της αντιβασιλείας, όπως κατέγραφε ο Scaramelli στις 16 Νοεμβρίου 1599 σε έκθεσή του.

Όταν αποφυλακίστηκε ο Βενετός εκπρόσωπος ειδοποιεί την Βενετία:…..είναι και πάλι ελεύθερος……..(Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.292 σημ. 87 ).

Οι Βενετσιάνοι τον παρακολουθούν συνέχεια και παίρνουν πληροφορίες γι’ αυτόν από Έλληνες της Νάπολης ή από Έλληνες των αποικιών τους ή και από την σκλαβωμένη Ελλάδα, δίνοντας πάντα ανταλλάγματα. Η σημαντικότερη όμως συνάντηση-προδοσία  ήταν αυτή του επισκόπου Μονεμβασίας Μελισσηνού  με τον   Βενετό πρεσβευτή Giacomo Geraldo (στην Κέρκυρα;) καταδίδοντας σε αυτόν τον Λάντζα και τα σχέδιά του. (Το 1571 ο Μονεμβασίας Μακάριος Μελισσηνός ή καλύτερα Μελισσουργός, φύση ριψοκίνδυνη και τυχοδιωκτική, μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο ξεσήκωσε τους Πελοποννήσιους σε επανάσταση.)

Στην επιστολή του Giacomo Geraldo προς την Βενετία

Σε ελεύθερη μετάφραση γράφει:

Εδώ και δύο ημέρες ήρθε στο σπίτι μου ο Αρχιεπίσκοπος Μονεμβασίας Μελισσηνός, ο οποίος έχει οικογένεια και σόι σ’ αυτό το νησί και ο οποίος ζει με 50 σκούδα τον μήνα και επιπλέον 30 τον μήνα από τις υπηρεσίες του στην Συμμαχία του 1571.Ένιωθε  όπως είπε, αναγκασμένος να μου γνωρίσει κάποια πράγματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητά σας. Ανέφερε ότι μια γυναίκα μητέρα μιας κοπέλας που κρατούσε ο Πέτρος Λάντζας εδώ και δύο μήνες , πήγε να ξαναβρεί τον Κερκυραίο για να μάθει για την κόρη της. Αυτός της εκμυστηρεύτηκε ότι έχοντας αλληλογραφία με τους συγγενείς του και φίλους του στην Κέρκυρα δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με την στάση των Βενετών προς αυτόν, γιατί τον έχουν εξορίσει από την Κέρκυρα και την επικράτεια τους, αλλά χάρη στον Θεό ελπίζει να γυρίσει γρήγορα στο νησί και το σπίτι του. Είχε αποφασίσει να παραδώσει το νησί στους Τούρκους. Δικαιολογείται ο Αρχιεπίσκοπος ότι δεν ήρθε πιο γρήγορα να τα πει διότι δεν ήξερε αν ήταν λόγια της γυναίκας ή του ιδίου του Λάντζα και φοβόταν πως θα έχει φασαρίες. Επιπλέον, τώρα έχει πληροφορίες  εξαιτίας της ανταλλαγής κάποιου κουρσάρου ονομαζόμενου Rais υπόδουλο στον Duca di Jraeta με έναν χριστιανό υπηρέτη του Δούκα. Έμαθε ότι ο Λάντζας είναι στην Μπαρμπαριά και έστειλε μια φρεγάτα στην Μπιζέρτα,  όπως του είχε γράψε ο Manusso Cresci από τη Βενετία και ότι ο αδελφός του Γιώργος  που ήταν αυτό τον καιρό σκλάβος σ’ αυτά τα μέρη είχε δει την λεγόμενη φρεγάτα και έμαθε ότι είχε σταλεί από τον Λάντζα. Ο Κερκυραίος θέλησε τις περασμένες ημέρες να στείλει έναν κατάσκοπο στην Κωνσταντινούπολη, έναν συγκεκριμένο έλληνα με το όνομα Μιχάλη. Αυτός μίλησε με τον Αρχιεπίσκοπο και του είπε ότι δεν ήθελε να πάει, γιατί ο Λάντζας ήθελε να του δώσει ένα ιδιαίτερο γράμμα για τον Τούρκο ναύαρχο Uluzalli. Έτσι ο Λάντζας έστειλε τον Antonio d’Oxsara κουνιάδο του. Γι’ αυτόν  είχε πρωτομιλήσει μέσω του Signor Marchese di Grottola και του Segretario Majorga που τον προστάτευαν όπως επίσης και ο τοποτηρητής της Summaria και πολλοί άλλοι  αξιωματούχοι. Στο σημείο αυτό ο Αρχιεπίσκοπος δεν ήθελε να επεκταθεί άλλο για το τι ήξερε για τον Κερκυραίο και αυτά τα έμαθε χάριν της προαναφερόμενης γυναίκας και του Μιχάλη  ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει στα χέρια του ακόμα ένα γράμμα του Λάντζα προς τον Εμίρη της Bastia με τον οποίον είχε πολύ στενή φιλία. Επιπλέον ο Μιχάλης διατηρούσε φιλίες με Τούρκους και άλλους κατασκόπους και ο Αρχιεπίσκοπος μπορούσε  να φέρει το γράμμα για να μπορεί να βγει στο φως και είναι εκείνο που μπορεί να προσφέρει ο Αρχιεπίσκοπος παρακαλώντας με να μην αναφέρω το όνομα του για όσα μου είχε πει.

Συνεχίστηκε η αλληλογραφία του Giacomo Geraldo  με τον Μακάριο Μελισσηνό και μάλιστα ο Geraldo δέχτηκε κι’ άλλη επίσκεψή του. Στο τέλος κατάλαβε ότι δεν ήταν άνθρωπος εμπιστοσύνης.

1601

Ο Λάντζας παρότι έζησε για χρόνια έγκλειστος στις φυλακές, όταν αποφυλακίστηκε συνέχισε να έχει μεγάλη ακόμα επιρροή μέσα στην Αυλή, όπως προκύπτει από μια μυστική έκθεση του Scaramelli με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1600:

«Ispiratore del disegno del Lemos è il corfiota Pietro Lanza, di nuovo libero di muoversi per Napoli, invecchiato, ma per nulla provato nell'aspetto dalla lunga detenzione». Το 1601 στη Νάπολη δρούσαν πολλοί επίσημοι απεσταλμένοι του Μοριά και της Ηπείρου με στόχο να παρασύρουν τα χριστιανικά κράτη σε μια νέα σταυροφορία για την απελευθέρωση των χριστιανών του Λεβάντε, σύμφωνα με έγγραφο του Scaramelli με ημερομηνία 10 Ιουλίου 1601:

«Se prima si sentivano mormorazioni contro la riluttanza della Repubblica ad entrare in lega con il re di Spagna, ora si dice che Venezia abbia dato parola al papa che combatterà contro il Turco ovunque ve ne sarà occasione».

Ταυτόχρονα όσο βρίσκονταν στη Νάπολη οι πληρεξούσιοι της Μάνης και της Χιμάρας ,ο κορφιάτης Lanza περιοριζότανε πάλι στη φυλακή λόγω υποψιών ότι δεν είχε ακόμα εγκαταλείψει τις μηχανορραφίες male operazioni.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

1602

Ο νέος επιτετραμμένος της Βενετίας στη Nάπολη, Anton Maria Vincenti, στις 7 Μαίου 1602, ενημέρωνε την υπηρεσία του για νέες πρωτοβουλίες του πρώην αρχηγού της κατασκοπείας Lanza, già capo delle spie, εναντίον των Τούρκων στα χωρικά ύδατα της Κέρκυρας:

«La settimana scorsa era in città Michiel Protetri, bandito corfiota responsabile di numerose rapine e saccheggi. Si è trattenuto segretamente con Pietro Lanza, già capo delle spie, e quattro giorni fa, nottetempo, i due sono ripartiti a bordo di feluche. E' probabile che abbiano avuto licenza di andare per mare a caccia di turchi, con intenzione di assalire poi qualsiasi imbarcazione, grazie alla pratica che hanno del tratto di mare circostante Corfù».

Η κατασκοπεία της Γαληνοτάτης ανησυχούσε για τη δράση του Lanza στο Ιόνιο. Ο επιτετραμμένος Vincenti στις 4 Ιουνίου 1602 ενημέρωνε τη Γερουσία ότι ο PietroLanza προσπαθούσε να παρεμποδίσει την βενετσάνικη κατασκοπεία.

partito qualche settimana fa da Napoli con due feluche insieme ad un altro corfioto, si trovava nei giorni scorsi ad Otranto. Qui ha tentato in tutti modi d'impedire la partenza di una barca che doveva portare a Venezia avviso del suo viaggio, ma la regia Udienza di Lecce, grazie alle insistenze del console Basalù, l'ha fatto desistere.

Ανένδοτος ο Lanza επιδιδόταν σε καταδρομές εναντίον τουρκικών σκαφών, όπως πληροφορούσε ο Vincenti στις 16 Ιουλίου 1602:

«Pietro Lanza, che si era messo in mare per saccheggiare i dintorni di Corfù, si è ritirato a Brindisi non appena ha appreso che il provveditore all'Armata s'aggirava in quelle acque. Capitata quindi in porto una nave di Budua diretta a Bari, l'ha inseguita con una feluca, tentando invano di accostarla e denunciandola quindi come turca all'autorità di Bari, che ha ordinato la carcerazione dell'equipaggio e il sequestro della merce trasportata. Solo grazie all'intervento del capitano in Golfo e dietro versamento di 500 ducati di cauzione, il patrone è riuscito a farsi rimettere in libertà e a venire a Napoli».

Ο αντιβασιλέας της Νάπολης ύστερα από έντονο διάβημα του επιτετραμμένου Vincenti διέταξε να απελευθερωθεί το σκάφος και το πλήρωμα που είχε κουρσέψει ο Pietro Lanza και να επιστραφεί το φορτίο του και ανακάλεσε πάραυτα στη Νάπολη τον Lanza.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

1603

Ο Pietro Lanza μετά την επιστροφή του στη Νάπολη επρόκειτο κατά τον Vincentini να τιμωρηθεί εκ νέου σε ποινή καθείρξεως pare verrà rinchiuso in castello, per por fine una volta per tutte alle sue male operazioni μετά το πέρας των ανακρίσεων που είχε διατάξει να διεξαχθούν ο αντιβασιλέας sulle imprese e la natura di Pietro Lanza. Ο Lanza καταδικάστηκε πράγματι alla galea, αλλά σύμφωνα με εμπιστευτική αναφορά του Vincenti στις 15 Ιουλίου 1603 αναμενόταν η διαταγή του αντιβασιλέα la sentenza è però subordinata alla volontà del viceré, probabilmente per dar modo al conte di Benavente di farlo relegare in qualche castello ed evitare così che suborni le ciurme.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

1608

Υπήρχε συνεχής αναβρασμός στην ελληνική κοινότητα της Νάπολης και στα επόμενα χρόνια. Στις 19 Ιουνίου 1608, ο γραμματέας της πρεσβείας της Γαληνοτάτης, Agostino Dolce, ενημέρωνε τον δόγη Leonardo Donato [1602-1611], για ύποπτες κινήσεις και ζυμώσεις στους ελληνικούς κύκλους της Νάπολης. Ο Dolce ανέφερε ότι είχαν φτάσει από την Απουλία ορισμένοι απεσταλμένοι από τα Τρίκαλα και τα Γιάννενα που ήταν σε επαφή με τον μητροπολίτη Διονύσιο τον Σκυλόσοφο που υποκινούσε τις ταραχές στη Θεσσαλία και την Ήπειρο στα χρόνια 1600 και 1611 με την βοήθεια των Ισπανών και των Ναπολιτάνων.

Από τη Νάπολη ο Μανιάτης Costantino de'Medici πληροφορούσε τον Έλληνα μητροπολίτη στη Βενετία Γαβριήλ Σεβήρο, στις 15 Ιουλίου 1608, ότι οι Έλληνες της Νάπολης, όντας σε επαφή με τα Τρίκαλα και τα Γιάννενα, είχαν συγκροτήσει ένα ετοιμοπόλεμο σώμα μισθοφόρων κάτω από την ηγεσία του Κορφιάτη Pietro Lanza και του Κύπριου Geronimo Combi για να το χρησιμοποιήσουν στο πλευρό των επαναστατών στα Τρίκαλα και στα Γιάννενα. Στις αρχές του Δεκεμβρίου 1608, ο Pietro Lanza, έχοντας λάβει διαπιστευτήρια από τον αντιβασιλέα άφηνε τη Νάπολη και κατευθύνοταν στα πλαίσια μιας μυστικής αποστολής προς τη Ραγούζα και την Κωνσταντινούπολη.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

Η αποστολή αυτή ήταν το αποκορύφωμα της τόλμης του. Αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, να σκοτώσει τον Σουλτάνο

Ahmed I (1603-1617)

και να κάψει τον Τουρκικό Ναύσταθμο, ρίχνοντας τις ευθύνες στους βενετούς.

Μόλις ο βενετός πρεσβευτής Agostino Dolce μαθαίνει το σχέδιο αυτό προτείνει στο Συμβούλιο των Δέκα την άμεση δολοφονία του Λάντσα:

(Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.294 ).

Σε ελεύθερη μετάφραση το έγγραφο αναφέρει:

….Ο Λάντζας στάλθηκε (για την επιχείρηση στην Κωνσταντινούπολη) από τον βασιλιά με 1500 δουκάτα και την περασμένη Πέμπτη διέφυγε από εδώ για να πάει στο Μπρίντιζι, μεταμφιεσμένος σε καλόγερο .Στη συνέχεια θα πήγαινε στην Ραγκούσα με τελικό σκοπό την Κωνσταντινούπολη.  Όταν έφθασε (στο Μπρίντιζι;} είχε εντολή να πάρει εκτός από πολεμικό εξοπλισμό και γαλέρες οι οποίες βρίσκονταν μέσα στο ναύσταθμο. Βοηθήθηκε από υπηρέτες της Ισπανίας που πληρώνονταν από τον βασιλιά για να δουλεύουν καθημερινά γι’ αυτόν. Έκαναν εντύπωση τα μικροπράγματα που έπαιρνε μαζί του για την εκστρατεία αυτή. Μεταξύ των υπηρετών του βασιλιά επικρατούσε η σκέψη ότι όλα αυτά θα απέβαιναν σε βάρος του ίδιου του βασιλιά και της Ισπανίας. Πίστευαν ότι ο Λάντσας έπαιρνε μαζί του κεχριμπάρια, σαπούνια, αρώματα κ.α.  που ζητούσαν οι Τούρκοι, για να τα προσφέρει στην Οθωμανική Αυλή.

Ο Βάϊλος γνώριζε την μεταμφίεση του Λάντζα και για να πάει ο  Κερκυραίος με το μέρος των Τούρκων  βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο και ζήτησε την βοήθεια του Άγγλου Πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη. Αυτός έδωσε εντολή και τον έντυσαν σαν Άγγλο και τον πέρασαν στην Ζάκυνθο. Εκεί έγινε δεκτός στο σπίτι του πρεσβευτή Latini  και με μία φρεγάτα στάλθηκε για να σωθεί στο Ότραντο, μια και δεν μπόρεσε να εκτελέσει την αποστολή του εξ’ αιτίας του Βάϊλου….

Το μόνο που βγήκε από την υπόθεση αυτή ήταν ο Κερκυραίος να συλλέξει πληροφορίες για τα σχέδια των Τούρκων και να φέρει σε επαφή τον Άγγλο πρεσβευτή Anthony Sherley στην Κωνσταντινούπολη με τον Πατριάρχη Νεόφυτο τον Β!.

Ο Πέτρος Λάντζας πεθαίνει στην Νάπολη  στις 26 Φεβρουαρίου 1613. 

Σειμίωση: Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να συλλέξουμε στοιχεία για τον Κερκυραίο από τα Οθωμανικά αρχεία κι έτσι αρκεστήκαμε στις πηγές της Χριστιανικής πλευράς. Νομίζουμε ότι θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίζαμε και τις απόψεις των τούρκων για τον Πέτρο Λάντζα.

Επιμέλεια κειμένου: Τίνα Πετσάλη.

Ο Σ.Ρ. και ο Γιώργος Βαρότσης ήταν δύο αδελφικοί φίλοι.Μετά τον θάνατο του Γιώργου,ο Σ.Ρ. αποφάσισε να γράψει τα επεισόδια της παράλληλης τους ζωής.Είχε την καλοσύνη να δώσει στο CORFU MUSEUM τα γραπτά του για να μείνουν στην Κέρκυρα,να δούμε τη σπιρτάδα του πνεύματος του Γιώργου,το χιουμοριστικό δαιμόνιο των Κερκυραίων και στοιχεία της ζωής  την εποχή που αναφέρεται.

Ας γελάσουμε λοιπόν!!!!

Να η αφιέρωση του Σ.Ρ.στόν νεκρό πλέον φίλο του.

Τα φωτογραφικά μοντάζ επιχειρήθηκαν να φθάσουν το πνέυμα των επεισοδίων απο εμάς.Το άν το πετύχαμε θα μας κρίνουν οι αναγνώστες, δικαιολογόντας μας αν δεν καταφέραμε να πλησιάσουμε το πνεύμα και σπιρτάδα του Γιώργου.

Προχωράμε σήμερα στο 1ο μέρος του συνόλου των επεισοδίων κρατώντας την αρίθμηση του ο Σ.Ρ.Θα ακολουθήσει και η έκδοση περισσοτέρων μερών γιατί η ζωή του Γιώργου Βαρότση ήταν ολόκληρη μια πλάκα.!!!

3)

Ο Σ.Ρ. κατοικούσε στο ισόγειο ενός σπιτιού στην οδό Αλκινόου.Το σπίτι είχε δύο εισόδους και μια από τον κήπο και η οποία έμενε πάντοτε ανοιχτή.1964 βλέπεις τι να φοβηθείς στην Κέρκυρα.Ένα βράδυ,γύρω στις 12  αφου χώρισε με τον φίλο του τον Γιώργο πήγε σπίτι του έφαγε,κάπνισε 2-3 τσιγάρα,άκουσε λίγη μουσική στο ραδιόφωνο και ξάπλωσε στο κρεβάτι για να κοιμηθεί.Το κρεβάτι ήταν ψηλό και με ξύλινες τάβλες.Αφού πέρασαν 15-20 λεπτά, στο πρώτο ύπνο που λέμε.ξύπνησε ταραγμένος από αστάθεια στο κρεβάτι και βλέποντας το νταβάνι να έρχεται προς τα πάνω του.Πήγε να κατέβει αλλά το κρεβάτι ήταν πιο ψηλό και έπεσε στο πάτωμα.Και τι να δεί!! Ο Γιώργος είχε χωθεί κατω από το κρεβάτι και με την πλάτη του είχε καταφέρει να το σηκώσει.Μπορεί να σας φανεί υπερβολικό, γράφει ο ίδιος,αλλά το σοκ που έπαθα δεν περιγράφεται.

4)1968 .Η θεία Σ.Β.(μητέρα του Θ.Β.)κατοικούσε μαζί με τη γριά μητέρα της.Στη μοναξιά της μαζεύνταν, να της κάνουν συντροφιά, καθημερινά στο σπίτι 4-5 συγγενείς και για να τους περνάει η ώρα έπαιζαν και κανένα χαρτάκι.Ένα απογευματάκι την ώρα που το χαρτί είχε ανάψει για τα καλά,κτυπάει το τηλέφωνο.Το σηκώνει η θεία και ακούει μια αυστηρή φωνή.

-Η κυρία Β.?

-Μάλιστα τι θέλετε?

-Ακούστε κυρία μου είμαι ο υπαστυνόμος Α.Έχουμε πληροφορίες ότι το σπίτι σας έχει γίνει χαρτοπαικτική λέσχη και είμαι αναγκασμένος εκ του νόμου να παρέμβω.

Η καημένη η Σ.τα έχασε.Απαντά σχεδόν ψελίζοντας.

-Κύριε Α. φροντίζω την γριά μητέρα μου.

-Σας επαναλαμβάνω κυρία μου είστε παράνομη και είμαι αναγκασμένος να παρέμβω.

Το τηλέφωνο κλείνει απότομα.

Στη πραγματικότητα χεστήκανε,διακόψαν το παιχνίδι και προσπάθησαν να εξαφανίσουν ότι ίχνος μπορούσε να τους προδώσει.Ο πατέρας μου που ήταν ένας από αυτούς,πήρε άμεσα τον δικηγόρο Λυκούρη για να ζητήσει βοήθεια και συμβουλές.

Εγώ ήξερα την πλάκα που είχε κάνει ο Γιώργος,πήγα σπίτι μου το είπα στη μάνα μου και γελόντας περιμέναμε να γυρίσει ο πατέρας.Δεν πέρασε πολύ ώρα και ήλθε κατακόκκινος.Ήταν φωτισμένα και τα τρία δωμάτια που είχαμε.Αγριεμένος και ακόμα πιο κόκκινος από όταν μπήκε μου λέει:

-Δεν μου λες σε υπερωκεάνιο βρισκόσαστε΄?Δίκιο έχεις γιατί εγώ πληρώνω!

-Πολύ ενωρίς δεν ήρθες μπαμπά.Πώς έτσι?Μήπως σας χάλασε το παιγνίδι ο υπαστυνόμος Α.

Τότε κατάλαβε που ήταν δουλειά του Γιώργου και γινόμενος θηρίο μου ορμάει και ένας θεός με γλύτωσε από τα χέρια του.

5) 1962.Η νόνα μου,από τη μεριά του πατέρα μου, είχε την τύχη που έχουν όλοι οι άνθρωποι όταν περνούν τα 90.Έπασχε από ανία και έλεγε όλα τα ίδια.Μιά μέρα της μπήκε στο μυαλό να δεί την κυρία Νίτσα.Ζ.(μητέρα του φίλου μου Βασίλη) που ήταν φίλη της μάνας μου.Όμως η κυρία Νίτσα δεν βρισκόνταν στην Κέρκυρα και άντε να το πούμε στη νόνα και αν θα το καταλάβαινε.Μια μέρα κτυπάει το κουδούνι της πόρτας και ανοίγοντας εγώ μένω με τα μάτια ανοιχτά!Ο Γιώργος με μαύρο φόρεμα και μαύρο μαντήλι στο κεφάλι μου λέει με γυναικεία φωνή.

-Καλησπέρα σας,τι κάνετε είμαι η κυρία Νίτσα Ζ. και ήρθα να δώ τη νόνα.

-Τι έπαθες ρε μαλάκα του λέω?

-Σκάσε ήρθα να σε σώσω.

Μόλις είπε στη νόνα μου που είναι η κυρία Νίτσα Ζ. η νόνα χάρηκε αφάνταστα.Η συνομιλία κράτησε 15 περίπου λεπτά.Έτσι γλυτώσαμε οικογενειακώς.

6) 1981.

Υπήρχε ένας καλός άνθρωπος,υπάλληλος στον Δήμο Κερκυραίων.Ήταν ευθυνόφοβος και όχι ο πιο έξυπνος άνθρωπος της Κέρκυρας.¨Ηταν υπεύθυνος για τις επιδοτήσεις των προβάτων.Ο Γιώργος το παίρνει στο τηλέφωνο.

-Ο Κύριος Κ.?

-Μάλιστα κύριε.

-Με λένε Ραψομανίκη και είμαι από τον Ποταμό.Θέλω να μου ετοιμάσεις τις πιστοποιήσεις για 100 πρόβατα.

-Κύριε Ραψομανίκη πέρσι,όπως βλέπω στα χαρτιά μου,δεν είχατε κανένα.Πρέπει λοιπόν να σας γράψω σαν καινούργιο κτηνοτρόφο.Είναι πολύ δουλειά και θα σας παρακαλέσω να περάσετε αύριο να πάρετε τα χρήματά σας.

-Αν κύριε Κ. δεν τα ετοιμάσετε μέχρι το μεσημέρι στη μία θα έρθω με το κοπάδι στο Δημαρχείο!!

Το τηλέφωνο κλείνει απότομα.Ο υπάλληλος πελαγομένος και τρομαγμένος τρέχει στο Δήμαρχο.

-Κε Δήμαρχε με πήρε κάποιος Ραψομανίκης από τον Πόταμο.

-Όλοι στο ποταμό λέγονται Ραψομανίκηδες τι ήθελε?

-Θέλει να φέρει το κοπάδι του από 100 αρνιά στο Δημαρχείο αν δε του ετοιμάσω τα χαρτιά επιδότησης μέχρι το μεσημέρι.

-Παρακολούθα από το παράθυρο και αν το δείς να έρχεται να κλήσεις τις πόρτες του Δημαρχείου.

Ευχαριστώ Κε Δήμαρχε απάντησε και πήγε για παρακολούθηση.

7)1976-1977

Ο Νάσος Αθανασίου (τηλεπαρουσιαστής) είχε μια εκπομπή στην Ε.Ρ.Τ. με τίτλο «κάθε μεσημέρι».Στήν εκπομπή αυτή έκανε κάτι εύκολες ερωτήσεις και έδινε και κάποια αστεία δώρα.Κάποιο μεσημέρι ο Γιώργος,τυχαία άκουσε τη συμμετοχή στο παιγνίδι της Κας Σωφ.Ο Αθανασίου την ρωτούσε τις γνωστές κουταμάρες.αυτή απαντούσε και αυτός τις έλεγε μπράβο Κα Σωφ.Αυτή τότε άρχιζε «Ο Άγιος Σπυρίδωνας να σ’έχει καλά,η Παναγιά μαζί σου και το καλοκαίρι σε περιμένουμε στη Κέρκυρα να σε φιλοξενήσουμε κ.λ.π.

Επειδή ο Γιώργος θεώρησε ότι η Σωφ. μας έκανε ρεντίκολο νευρίασε και την παίρνει τηλέφωνο.Το σηκώνει η ανηψιά της.

-Αθανασίου στο τηλέφωνο θα ήθελα την Κα Σωφ.

-Θεία ο Κος Αθανασίου  στο τηλέφωνο

-Κα Σωφ.επειδή τα είπατε όλα τόσο ωραία θα σας στείλουμε ένα μικρό αλλα έξτρα δώρο

-Κύριε Αθανασίου μου ο Άγιος να σ’έχει καλά κ.λ.π αλλά μια και με τρώει η περιέργεια η Παναγιά κοντά σου,τι δώρο είναι?

-Τ’ αρχίδια μου

Αμέσως το σκηνικό αλλάζει.

-Να τα δώσεις στην αδελφή σου και στην μάνα σου!!!!

Από την ώρα εκείνη και για 3-4 ημέρες συνεχώς παίρναμε τηλέφωνο και λέγαμε ότι την ζητάει ο Κος Αθανασίου.Όμως το σήκωνε ο άντρας της και με χριστοπαναγίες το έκλεινε.

Μετά από λίγες μέρες ο τηλεφωνητής απαντούσε «Ο αριθμός που καλείτε δεν υπάρχει».

8

Ο Γιώργος στην Αθήνα το 1972.Εκεί τον φιλοξενούσε ο εξαδελφός του και πηγαίνανε κάθε μέρα στη ταβέρνα του Σταμάτη,κοντά στη πλατεία Κάνιγγος, όπου μαζευόνταν όλοι οι Κερκύραίοι.

Στη γειτονιά έπιασε φιλία μα τον περιπτερά της περιοχής. Ο περιπτεράς μια μέρα τον ρώτησε

-Είσαι ευχαριστημένος από την γειτονιά μας?Πως σου φαίνεται?

-Όλα καλά είναι μόνο που κάποιος μας κτυπάει το κουδούνι στο θυροτηλέφωνο,τον βλέπουμε στην οθόνη,πετάει πέτρες στη πόρτα και μετά μας κλείνει το μάτι.

-Ντροπή για τη γειτονιά μας.Παράξενο μου φαίνεται θα είναι από άλλη περιοχή!!Πρώτη φορά το ακούω!

Ένα απόγευμα που είχε μαζευτεί μια μεγάλη παρέα,ψυθιρίζει ο Γιώργος στ’αυτί του Σ.Λ.Έχω βρεί κάτι κορίτσια να πάμε βόλτα πήγαινε στο περίπτερο να πάρεις προφυλακτικά.Μην του πεις τίποτα μόνο κλείστου το μάτι και θα καταλάβει αυτός.

Ανυποψίαστος ο Σ.Λ.πηγαίνει στο περίπτερο και αντί να μιλήσει στο περιπτερά του κλείνει το μάτι.Ο περιπτεράς χωρίς δεύτερο λόγο βγαίνει εξω από το περίπτερο λέγοντας

-Α,εσύ είσαι που ενοχλείς την γειτονιά.

Και τον αρπάζει στο άγριο ξύλο.Βλέποντας η παρέα το επεισόδιο έτρεξαν να γλυτώσουν τον Σ.Λ. όταν έφθασαν και τον άρπαξαν από τα χέρια του περιπτερά.Αυτός ματωμένος απευθύνεται προς τον Γιώργο.

-Έτσι δεν μούπες

-Α ορέ Σπύρο είσουν άτυχος. Άλλαξαν βάρδια στο περίπτερο!!!

9)1948-1956

H οικογένεια του Γιώργου κατοικούσε στην οδό Γεννατά,  κάθετη της Οδού Καποδιστρίου.  Στην οδό Γκίλφορδ υπήρχε ένα παντοπωλείο με λαμαρίνα αντί για κεραμίδια στη σκεπή.

Ο Γιώργος, θεωρούσε καλό να ανεβαίνει κατά καιρούς  σε κάποιες στέγες, μπαλκόνια, αλλά και μακριά από το δρόμο και να ρίχνει πέτρες στις λαμαρίνες, βομβαρδίζοντας κυριολεκτικά το παντοπωλείο. Αυτό κράτησε περίπου 6 χρόνια.

Μια μέρα πήγαμε με τον φίλο τον Νιόνιο Δαγκλή να αγοράσουμε πατάτες!!Περιμέναμε γιατί ήταν και μια γνωστή κυρία μπροστά από εμάς. Ξαφνικά ένας δυνατός κρότος, σαν να ήταν βόμβα τάραξε όλο το μαγαζί. Η κυρία κρατούσε στα χέρια της μια τσάντα με ντομάτες. Την ρίχνει κάτω και τρέχει προς την πόρτα για να  γλυτώσει. Εμείς κρατώντας την ψυχραιμία μας ρωτάμε τον παντοπώλη. Τι έγινε εδώ;

Αυτός με ένα ύφος απόγνωσης και αφού μάζεψε τα ζουμιά από τις ντομάτες, απολογείται: Τι να σας πω παιδιά μου, κάποιος πούστης  βαράει με πέτρες χρόνια τώρα, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω από πού έρχεται ο βομβαρδισμός. Σε δύο μήνες η στέγη φτιάχτηκε από μπετόν.

10)

Στο στενό απέναντι από την είσοδο του σημερινού ξενοδοχείου Αρκάδιο υπήρξε ο Καπελάντες, ένας ανθρωπάκος που έφτιαχνε καπέλα. Το επώνυμό του ήταν Ναν….

Εκεί δούλευε, έτρωγε εκεί κοιμόντανε κ.λ.π. Μια φορά ο Γιώργος με κάτι κωλόπαιδα  τον πείραξε. Αυτός βγήκε έξω και τα κυνήγησε. Έπιασε τον Ανδρέα Μαλτέζο, ο οποίος κάρφωσε τον Γιώργο. Το άλλο απόγευμα χτυπάει η πόρτα στο σπίτι του Γιώργου και παρουσιάζεται ο Καπελάντες. Στο σπίτι βρίσκονταν ο Γιώργος και  η βαρήκοη  μάνα του.

Ο Καπελάντες άρχισε να βρίζει άγρια τον Γιώργο. Ετοιμόλογος ο Γιώργος γυρίζει προς την μάνα του και με όχι ιδιαίτερα δυνατή φωνή της λέει:

-Άκουσες μαμά τι έκαμε στον κύριο, αυτό το παλιόπαιδο ο δίδυμος αδελφός μου;

Η μάνα του μη ακούγοντας τίποτε κουνούσε το κεφάλι της. Ο Καπελάντες που δεν γνώριζε την κουφαμάρα της μάνας του Γιώργου φαίνεται να επικροτεί τα λόγια του  και στρεφόμενος προς την μάνα του Γιώργου της λέει:

-Να μαζέψεις το γιο σου γιατί θα τον σκοτώσω.

Και φεύγοντας ο Κος Ναν… ακουμπά τον Γιώργο στη πλάτη. Εσύ είσαι καλό παιδί!!!

11)

O Γιώργος είχε ένα μαγαζί στη Καποδιστρίου απέναντι από την πάνω πλατεία.Απέναντι από το μαγαζί του ήταν σταθμός ταξί και τηλεφωνικός θάλαμος.

Ένας από τους ταξιτζίδες ο Καφ…. είχε τις διασυνδέσεις του και πελάτες του ήταν ο Στρατιωτικός Διοικητής,ο Λιμενάρχης,ο Αστυνομικός Διευθυντής,κοντολογής όλες τις αρχές της πόλης.Όταν τον έπαιρνε τηλέφωνο κάποιος από τους παραπάνω η δυνατή προσφώνησή του ακουόνταν μακρυά.

-Τα σέβη μου Κε ……….!!!Παράλληλα καθόνταν προσοχή  και  κτυπούσε τις φτέρνες από τα παπούτσια του σαν  Πρώσος στρατοκράτης,

Δεν ήταν δυνατόν να μη σκανδαλίσει τον Γιώργο όλη αυτή η σκηνή.Όταν τον έβλεπε πρώτο στην  σειρά των ταξί (γιατί ο πρώτος σήκωνε το τηλέφωνο) αρχίνησε να παίρνει τηλέφωνο πότε σαν Λιμενάρχης,πότε Αστυνομικός Διυθυντής,πότε Νομάρχης κ.λ.π.

-Τα σέβη μου ακουόνταν δυνατά και το ταξί έφευγε βολίδα.Σε λίγο γύριζε τελευταίος στη σειρά.Ώσπου να έρθει η ώρα του να γίνει πάλι πρώτος πήγαινε και καθόνταν στο μαγαζί του Γιώργου.

=Τι κακό παιδί πρέπει να είναι Γιώργο μου,πάλι με πείραξε και γαμώτο χάνω κάθε φορά τη θέση μου.

-Υπομονή τι να σου πω κι’εγώ

12)

Έμενα στην οδό Αλκινόου απέναντι από το αλσύλλιο που ήταν γεμάτο δένδρα και την άνοιξη έκαναν την εμφάνισή τους τα πουλιά κούκοι, τα οποία όλο το βράδυ έκραζαν. Εγώ σαν αφελής το συζήτησα στην παρέα που βρισκόνταν και ο Γιώργος, Αυτός κάθε βράδυ ανέβαινε σε ένα πυκνό δένδρο που ήταν μπροστά από το παράθυρο μου και μιμούντανε τη φωνή του κούκου.

-Κου-κου,κου-κου……..κου-κου,

Αδύνατον να κοιμηθώ.Καλοκαίρι βλέπεις,τα παράθυρα ανοιχτά,απελπισμένα έβγαινα στο παράθυρο.

-Ξου-ξου,ξου-ξου…..φώναζα

Για λίγο σιωπή και όταν ξαναξάπλωνα πάλι τα ίδια κου-κου,κου-κου…..

Αδύνατον να μπορέσω να κοιμηθώ.

Την άλλη μέρα στην παρέα ρωτούσαν οι φίλοι μου

-Τι έγινε με το κούκο Σ.? Αφήστε με ήσυχο πάω να τρελαθώ!

Αυτό κράτησε για αρκετές μέρες.Μια μέρα που το συζητούσα με την αδελφή μου με συμβουλεύει:Δεν παίρνεις ρε Σ.μερικές πέτρες και μόλις αρχίσει να κράζει να του ρίξεις κάνα δύο πετριές μπας και φύγει.

Όπως μου είπε έτσι και έκανα.Με τη δεύτερη πετριά ακούω μια κραυγή,φασαρία και ένα άνδρα να πέφτει από το δένδρο φωνάζοντας «Γαμώ τη Παναγιά μου»

13)

O Ραψομανίκης το 1949 ήταν καθηγητής ωδικής.Το τι τραβούσε από τα παιδιά ένας θεός το ήξερε.Μιά φορά του ζήτησε ο Γιώργος να πάει στη χορωδία στους μπάσους.

Η επιθυμία του έγινε δεκτή.Στη πρόβα, ενώ ο Ραψομανίκης διεύθυνε άκουγε από την μεριά των μπάσων μια λεπτή φωνή φάλτσα.Συνέχεια σταματούσε την πρόβα και προσπαθούσε να καταλάβει ποιος ήταν ο φάλτσος.Τελικά μετά από λίγες μέρες κατάλαβε ότι ήταν ο Γιώργος.

Τον μεταφέρει στις ψηλές φωνές.Αρχίσανε και πάλι οι πρόβες.Από τις ψηλές φωνές όμως άκουγε μια φωνή φάλτσου μπάσου.

Τελικά ο Γιώργος έφυγε από την χορωδία με τις κλωτσιές.

14)

Ο Γιώργος στρατιώτης 1957.Κουβαλούσε πάντα ένα βιβλίο, μια τεράστια χημεία 500 περίπου σελίδων στην Ιταλική γλώσσα.Σημειώνω ότι ο Γιώργος δεν γνώριζε ούτε μια λέξη Ιταλικά.Υπηρετούσε στην Κοζάνη και στη συνέχεια μετατέθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Στα διαλείμματα των ασκήσεων,ο Γιώργος καθόνταν μόνος σε μια γωνιά και αντί να  να μιλάει με τους άλλους στρατιώτες,έκανε πως διάβαζε την χημεία.Στην Θεσσαλονίκη τον παρατήρησαν οι αξιωματικοί και το ανέφεραν στον Διοικητή .Μια μέρα τον καλεί ο Διοικητής και τον ρώτησε γιατί απομονώνεται κάθε μέρα και διαβάζει αυτό το  βιβλίο.

-Κε Διοικητά σπουδάζω στο Πανεπιστήμιο της Βερόνα χημικός και δεν θέλω ν’αποκοπώ από την μελέτη μου.

-Δεν μου το έλεγες βρε παιδί μου από όταν ήλθες. Λοιπόν από εδώ και πέρα θα δώσω διαταγή να σου δίνουν άδεια κάθε απόγευμα να πηγαίνεις να διαβάζεις εκτός στρατοπέδου με την ησυχία σου.

Όταν ο κοινός μας φίλος Γ Σ συνάντησε ένα  απόγευμα το Γιώργο,στο δρόμο στη Θεσσαλονίκη,με κάτω από τον ώμο τον τόμο της χημείας,τον ρώτησε τι είναι αυτό.Ο Γιώργος απήντησε :Το φύλλο αδείας μου

15)

Ο αδελφικός φίλος του Γιώργου Π.Ι.(Μπακαπέπες) ήταν ο σκύλος με το γάτο με τον γείτονα,απέναντι από το δικό του διαμέρισμα, στο καντούνι που έμενε στη πόρτα ρεμούντα .Ιδιαίτερα τον ενοχλούσε ο θόρυβος με τα κουζινικά που έκανε στη κουζίνα..

-Ρε,Γιώργο του λέει  δεν τον αντέχω άλλο!!!

-Μορέ Μπακαπέπε μου, αφήνεις να σου λύσω εγώ το πρόβλημα.Θα πάρω τη σφεντόνα μου και ένα βράδυ θα του σπάσω με μια πέτρα το τζάμι της κουζίνας.

-Του αξίζει ρε Γιώργο μου,μα τη Παναγία του αξίζει.Κάμετο ρε,κάμετο.

-Θα το κάνω εγώ απόψε αργά το βράδυ ,όμως εσύ να μην είσαι σπίτι μια και είσαστε απέναντι και υποψιαστεί τίποτε. Γύρνα όσο αργά μπορείς.

Η επιχείρηση έγινε όπως δείχνει η πιο κάτω εικόνα:

Ο Μπακαπέπες όλη την άλλη μέρα κυνηγούσε να βρει το Γιώργο βλαστημόντας και  βρίζοντας θεούς και δαίμονες. Όμως άκαρπες οι ενέργειες του.Ο Γιώργος ήταν άφαντος

16)

Στον Άγιο Αντώνιο υπήρχε το υαλοπωλείο του Γούστη.Δεν ήταν ψηλοντάβανο και η ταμπέλα στο δρόμο ήταν χαμηλά.Κάθε βράδυ ο Γιώργος το Γ το έκανε Π.Κάθε πρωί ο καταστηματάρχης το έβαφε και το ξανάκανε Γ.Είδε και απηύδησε ο άνθρωπος,έχασε το κουράγιο του,ανέβασε τη ταμπέλα κυριολεκτικά στο νταβάνι και το Γ έβαλε ένα ζωγράφο και το γέμισε περικοκλάδες.

18)

Μια βροχερή ημέρα του Φλεβάρη που η παρέα μας δεν είχε τι να κάνει αποφασίσαμε να περάσουμε από το βιβλιοπωλείο του φίλου μας  Λ.Λοϊ.…..Εκεί περνούσαμε αρκετές ώρες κουβεντιάζοντας και φιλοσοφόντας.Το βιβλιοπωλείο ήταν απέναντι από το φαρμακείο του Σπ.Καλαντζή στην  πίνια.Στον πρώτο όροφο ήταν ο «ιερός» τόπος συνάθροισης .

Σε μια στιγμή λέει ο Λοϊ….. στον Ακρ.Φούλη,μέλος της παρέας,δεν φωνάζεις εκείνον τον μαλάκα τον θρησκόληπτο τον Νουσι…. να μιλήσουμε περί θεού και να περάσει λίγο η ώρα μας ;Η ώρα ήταν 5 το απόγευμα.Σε λίγη ώρα νάσου και ο Νους…..Η συζήτηση άρχισε έντονη και ο Νους…. κάθε φορά που άκουγε κάτι κακό έκανε το σταυρό του και φτιούσε κάτω λέγοντας «΄Εξω απόδω!!!» Περνόντας η ώρα ο Νους….,ζήτησε να του δώσουμε και ένα κερί ν’ανάψει .Η ώρα είχε φθάσει 9 και ουσιαστικά  δεν είχαν ακόμη τεθεί οι βάσεις της συζήτησης.Το περίεργο ήταν που ο Γιώργος δεν είχε μιλήσει καθόλου αλλά καθόνταν συνέχεια έγραφε κάτι και με ένα ψαλίδι κάτι έκοβε .Περασμένη η ώρα δεν άντεχα άλλο και λέω παιδιά να το διαλύσουμε.Εκείνη την ώρα κάνοντας πως αγριεύει ο Λ.και απευθυνόμενος στον Νουσι…..,λέει με άγρια φωνή:

-Μεταξύ των πολλών κακών που έχεις,έχεις και το διάολο μέσα σου.Ψάξου να τον βρείς!!!

Σηκώνεται ο Νους….,και βάζει τα χέρια του στις  τσέπες από το σακάκι του και βγάζει ένα σορό από χάρτινα διαβολάκια. Σταυροκοπιέται και φεύγει αμέσως να ξυπνήσει τον δεσπότη,όπως μάθαμε την άλλη μέρα,για να πει το πάθημα του και να πάρει την ευχή του.

19) 1954

Πήγαμε στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 54 να δώσουμε υποτίθεται εξετάσεις για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο (ποτέ δεν δώσαμε).Μαζί μας ταξίδευε και ο φίλος μας Βασίλης Ζαφ……,που πήγαινε κι’αυτός στην Αθήνα για δουλειά.

Φτάνοντας στην πρωτεύουσα πήγαμε στο ξενοδοχείο «Ολύμπια» του Παξινού Μάστορα όπου σύχναζαν όλοι οι Κερκυραίοι.Όμως δεν είχε δωμάτια κενά και τραβήξαμε προς το Μοναστηράκι,όπου βρήκαμε ένα ξενοδοχείο της  κακιάς ώρας με τρία κρεβάτια.Στό χωλ (για να πληρώσουν λιγότερα χρήματα) ήταν ξαπλωμένοι στο πάτωμα κάμποσοι Λευκαδίτες και Λευκαδίτισσες με τις παραδοσιακές τους στολές γιατί είχαν δώσει κάποια παράσταση.Μπήκαμε στο δωμάτιο και τακτοποίθήκαμε. Σημειώνω ότι πριν φύγουμε  από την Κέρκυρα είχαμε δει στον κινηματογράφο «Όαση» το φιλμ Ο Υπνοβάτης με τον Γάλλο κωμικό Φερναντέλ.

Σε μια στιγμή ο Γιώργος μας ανακοινώνει ότι θα κάμει τον υπνοβάτη.Εγώ  συμφώνησα,ο Βασίλης είπε «μη μ’ανακατεύετε με τέτοια πράγματα». Ξεκινάμε.Μπροστά  ο  Γιώργος με τα χέρια από το  στήθος τεντωμένα και παράλληλα προς το πάτωμα,τα μάτια κλειστά και  εγώ από πίσω του να του λέω σιγά :Αύριο θα σε πάρω στο γιατρό που θα σε κάμει καλά!!!

Ο Γιώργος πραγματικά σαν υπνωτισμένος  περπατούσε σιγά-σιγά στο  χωλ όπου κοιμόντουσαν αμέριμνα  οι Λευκαδίτες και τους πατούσε όπου εύρισκε,με αποτέλεσμα να πετάγονται σαν  ελατήρια κι  εγώ από  πίσω «σοουτ αύριο θα πάμε στο γιατρό ……..»Με τη φασαρία μπαίνει ο ξενοδόχος ένας σαν παλαιστής,καμιά 30αριά χρονών και με ρώτησε τι συμβαίνει.Του λέω, μη φωνάξεις θα πάθει συγκοπή. Είναι επικίνδυνος,μας το είπε ο γιατρός,αυτός είναι ο λόγος που τον φέραμε στην Αθήνα.Ο ξενοδόχος το πίστεψε και ο Γιώργος βασάνισε ,με την ησυχία του, περίπου μισή ώρα τους δυστυχισμένους  Λευκαδίτες.

20)1960

Στην παρέα μας ήταν και ο Χαράς (Νικοσι….ήταν το όνομά του) αλλά είχε μια αδελφή κούκλα που όλοι την ήθελαν και την έλεγαν Χαρά.Ο Χαράς λοιπόν (λίγο κουτούλης) πίστευε στο Δράκουλα.

Ο Γιώργος τον είχε πείσει ότι στην ιεραρχία του Κόμη Δράκουλα ο Κόμης τον είχε κατατάξει στους εκπαιδευμένους και θα περνούσε καιρός ώστε  να ανακηρυχτεί και επίσημα ο ίδιος Δράκουλας. Ξεκινάμε λοιπόν για Γαστούρι μια σκοτεινή και βροχερή μέρα του χειμώνα και φτάνουμε για να φάμε στη Μπέλα  Βίστα μια ταβέρνα που ήταν ανοιχτή χειμώνα-καλοκαίρι.Ο Γιώργος εμφανίστηκε με μια μαύρη ενδυμασία περίεργη ,κολλημένο το μαλί με μπριγιόλ και χωρίστρα στη μέση.Κάθησε στη μέση της παρέας,με βλέμμα απλανές και δεν μιλούσε καθόλου. Όλοι καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται. Εγώ  πήρα την απόφαση να πάρω την παραγγελία από τον καθένα.Όταν έφθασα στον Γιώργο ψέλισε κάτι.Όταν πήγα στον Χαρά,ο οποίος είχε ήδη κιτρινίσει,με ρώτησε τι παρήγγειλε αυτός;Ωμό κρέας του απήντησα.Έβγαλε ένα σταυρό που είχε στο πέτο του και τον φίλησε.

Η βροχή έξω έπεφτε ραγδαία και οι αστραπές διαδέχονταν η μία την άλλη.Όταν ήλθαν τα φαγητά ο Χαράς με γουρλωμένα μάτια κοιτάει προς το μέρος του Γιώργου και όταν βλέπει με το μαχαιροπίρουνο να κόβει το γεμάτο αίμα κρέας και να πλησιάζει το κομμάτι στο στόμα του πετιέται από την καρέκλα και σαν σίφουνας έφυγε,βγήκε στη βροχή και εξαφανίστηκε. Μάθαμε ότι έφθασε μέχρι την πόλη.

22)

To 1963 η γυναίκα του Βαρότση, φορώντας το κόκκινο της πανωφόρι, φιλώντας  τον άνδρα της ,μπήκε μέσα στο λεωφορείο για να πάει στην Αθήνα για κάποιες δουλειές.Δίπλα της κάθονταν μια κυρία με μπλε πανωφόρι.Το αυτοκίνητο ξεκίνησε.

Ένας συνεργάτης και φίλος του Γιώργου,ο Π.Τ. προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει την γυναίκα του στην Αθήνα για τις δουλειές της.Πήρε λοιπόν τηλέφωνο από την Αθήνα ρωτώντας τον Γιώργο,  πως θα αναγνωρίσει τη γυναίκα του που δεν την ήξερε;

Ο Γιώργος απαντά:Είναι μια κυρία που φοράει ένα μπλε πανωφόρι. Έχω πει στην γυναίκα μου , όταν σε πλησιάσει ένας κύριος, θα σου πει την λέξη «Ποκοπίκο» ,αυτό σημαίνει ότι είναι ο άνθρωπος που σε περιμένει.

Όταν έφθασε το πούλμαν στην Αθήνα κατεβαίνει μια κυρία με μπλε πανωφόρι, πάει κοντά ο Π.Τ.και της λέει «Ποκοπίκο» Αυτή τον κοιτάζει παράξενα. Το επαναλαμβάνει ο Π.Τ. και τότε η κυρία του λέει «πάψε μωρέ μαλάκα».

23)

Ήταν η εποχή που κυκλοφορούσαν τα πρώτα πεντοχίλιαρα.Μετά από λίγο καιρό κάποια επιχείρηση κυκλοφορούσε διαφημιστικά πεντοχίλιαρα,από την μία μεριά ήταν σχεδόν σαν τα πραγματικά και από την άλλη μεριά είχαν τη διαφήμιση. Πήγαμε σε μια κηδεία ενός συναδέλφου μου από την Τράπεζα, του Ι.Γ.Μετά  την ταφή, πηγαίνοντας προς την έξοδο που ήταν οι συγγενείς του νεκρού για να τους συλλυπηθούμε, στην αναμονή βλέπω τον Γιώργο με μια κίνηση φυσιολογική να σκύβει να ξύνει τον αστράγαλο του και να αφήνει στο έδαφος ένα πεντοχίλιαρο διπλωμένο  από την καλή του την μεριά.

Η ουρά προχωρά σιγά-σιγά και σε κάποια στιγμή  κάποιου  του πέφτει ένα μαντήλι,που σκούπιζε τα δάκρυα του και σκύβει και με αστραπιαίο τρόπο αρπάζει το πεντοχίλιαρο χαμογελώντας, το βάζει  στη τσέπη του και στην συνέχεια να παίρνει ξανά το λυπημένο ύφος του τεθλιμμένου  φίλου και να προχωρά για να συλλυπηθεί  τους συγγενείς. Βγαίνοντας από το νεκροταφείο. εμείς σε απόσταση ασφαλείας, τον παρακολουθούμε με γρηγοράδα να ξεδιπλώνει το πεντοχίλιαρο και όταν διαπίστωσε ότι ήταν ψεύτικο τον ακούσαμε να λέει, αλλά πάντα με σκυφτό το κεφάλι.Γαμώ τη Παναγία μου!!!

24)

Στο ανθοπωλείο του Γιώργου υπήρχε ένας υπάλληλος. Η μάνα του η Τασία ήταν βλάκας με περικεφαλαία.Μια μέρα ο Γιώργος την στόλισε με λουλούδια,της έδωσε να κρατά και ένα μπουκέτο με γαρύφαλλα ,φώναξε έναν αμαξά και την έβαλε να κάθεται στην άμαξα γιατί όπως της είπε, έπρεπε να φωτογραφηθεί καθότι θα έρχονταν  ένα μεγάλο Αμερικάνικο περιοδικό και θα διαφήμιζε την Κέρκυρα.

Φώναξε τον Γεράσιμο, ο οποίος ήταν(υποτίθεται) υπάλληλος «φωτογράφος» στο φωτογραφικό κατάστημα των Αφών Κο…..,και φωτογραφίζει την ρομαντική σκηνή.

Μετά από λίγο καιρό ο Γιώργος λέει στην Τασία ότι οι Αφοι Κο……,πούλησαν την φωτογραφία στο Αμερικάνικο περιοδικό έναντι χιλιάδων δολαρίων και ότι αυτά  τα λεφτά της ανήκουν. Η Τασία φεύγει φουριόζα και μπαίνει στο φωτογραφείο Κο…..,και τα κάνει άνω κάτω φωνάζοντας «Θέλω τα λεφτά μου».Σημειώνω οι Αφοι Κο….,δεν είχαν ιδέα για ότι είχε προηγηθεί.

25)

O Τομάζος ήταν ένας ψηλός νεαρός Ηπειρώτης,καλό παιδί αλλά λίγο αφελής.Μια μέρα ο Γιώργος,ο Τομάζος,εγώ και  2-3 φίλοι ξεκινήσαμε για βόλτα στη Γαρίτσα.Ο Γιώργος στα πρώτα 100-200 μέτρα άρχιζε να μουγκρίζει.Με ρωτάει ο Τομάζος τι του συμβαίνει; Εγώ του απαντώ ότι έχει επιληψία ο κακομοίρης και ότι ετοιμάζεται να φύγει με τον πατέρα του για θεραπεία στην Αθήνα.

Όσο κατεβαίναμε στην Γαρίτσα τόσο το μούγκρισμα του Γιώργου μεγάλωνε.Τελικά απέναντι από το εργοστάσιο Δεσύλλα στην άκρη προς τη θάλασσα υπήρχε ένας σορός από φύκια.Εκαί ο Γιώργος βγάζει ένα δυνατό μουγκρητό και σωριάζεται στα φύκια.Κοιτάξαμε μήπως άνοιξε το κεφάλι του,αλλά όχι.

Ο Τομάζος μας λέει ότι πρέπει να δούμε το σφυγμό του και σιγά σιγά τον σηκώνει και τον ξαπλώνει στα κουρτελάτσα. Να φωνάξουμε ένα ταξί να τον πάρει σπίτι του λέει ο Τομάζος.Αν μπεί σε αυτοκίνητο θα έχουμε πάλι τα ίδια,θα τον ξαναπιάσει η κρίση,του απαντάμε.

Τον βάζει ο καημένος ο Τομάζος στην πλάτη και κάθε 50 μέτρα τον ξάπλωνε στο κουρτελάτσο και έπιανε τη μέση του.Μετά από 2 ώρες είχαμε φτάσει στη κολώνα του Ντούγκλα.Εγώ μια και ήμουνα κοντά σπίτι μου τους  χαιρέτησα και έφυγα.Την επομένη μέρα έμαθα ότι φτάσανε στο σπίτι του Γιώργου, σε κάνα δίωρο αργότερα με τον Γιώργο φορτωμένο στη πλάτη του  Τομάζο .

26)

!955-56-57-58

Ήταν η εποχή του βαδίσματος και όχι του αυτοκινήτου.Την εποχή αυτή μεγάλες γυναίκες,οικογένειες ηλικιωμένων έκαναν 2-3 φορές την εβδομάδα τον περίπατό τους στην Γαρίτσα.

Ο Γιώργος έβαζε σε ένα σακουλάκι χώμα και λίγα φύκια για να μοιάζει με σακουλάκι με δόλωμα,το έβαζε στα κουρτελάτσα και μόλις έβλεπε κόσμο έκανε την κίνηση πως ρίχνει τη πετονιά. Άνοιγε τα πόδια, έπιανε τη πετονιά. σε μεγάλη απόσταση από το βαρίδιο και γύριζε το αρμίδι για να το ρίξει.Ο κύκλος ήταν τεράστιος.Οι περιπατητές σταματούσαν για να μη φάνε καμιά με το βαρίδι και τα αγκίστρια  στο κεφάλι.

Χαρά του ήταν να γυρίζει το χέρι του πολύ ώρα και να βλέπει τον κόσμο να συγκεντρώνεται και να περιμένει.Αυτό κράτησε 4 χρόνια.

27) 1978

Στη πιάτσα υπήρχε ένας καλός φίλος ο  Δημήτρης Ρομ….., πού είχε ένα μαγαζί με είδη ψαρικής (αγκίστρια κ.λ.π). Πελάτες είχε ξενοδοχεία,επαγγελματίες ψαράδες,ερασιτέχνες και άλλους. Ένα ξενοδοχείο στη Παλαιοκαστρίτσα σε συχνά διαστήματα παράγγελνε 100-200 αρμίδια με αγκίστρια πολύ μικρά.Μετά από  κάνα δύο μέρες πήγαινε και τα έπαιρνε.

Μια μέρα λοιπόν ο Γιώργος βρίσκει ένα γνωστό του και του λέει,θα πάρω ένα τηλέφωνο και όταν αρχίσω να μιλάω σε παρακαλώ να πεις εσύ « για σου Κοσμά»,τίποτε άλλο.

Ο Γιώργος παίρνει τηλέφωνο τον Ρομ…., και του λέει:

Εδώ ξενοδοχείο ……….(το γνωστό στη Παλαιοκαστρίτσα) θέλω 200 αρμίδια με αγκίστρια,από τα πιο μικρά που έχεις,αλλά αυτή τη φορά τα επείγομαι και σε παρακαλώ να είναι έτοιμα τις 2 το μεσημέρι.

Ρομ:…..,Μα….

Δεν έχει μα… αυτή τη φορά πρέπει να μας εξυπηρετήσεις  οπωσδήποτε.

Όσο κράτησε το τηλεφώνημα και ενώ συνομιλούσαν ,ο Ρομ….,άκουσε από το ακουστικό μια φωνή να λέει «Για σου Κοσμά»

Κάθισε ο φουκαράς  ο Μήτσος(είχε και μυωπία),έδιωξε κάθε πελάτη , φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας ,του βγήκαν στην κυριολεξία τα μάτια για να  τα ετοιμάσει. Δύο παρά πέντε έδεσε και το τελευταίο και περίμενε να εμφανιστεί κάποιος από το ξενοδοχείο να τα πάρει.

Πέρασαν 2-3 ώρες.Είδε και απόειδε  και παίρνει τηλέφωνο το Ξενοδοχείο.Ο  υπεύθυνος του απάντησε: εμείς κυρ Μήτσο μου δεν θέλαμε  αγκίστρια και φυσικά δεν σας πήραμε και κανένα τηλέφωνο.

Αφού έμεινε για λίγο αμίλητος,έκλεισε το τηλέφωνο και σαν φλας του ήλθε στο μυαλό αυτό που άκουσε στο πρώτο τηλεφώνημα «για σου Κοσμά».Έγινε έξαλλος ο κυρ Μήτσος και δεν μπορούσε να το καταπιεί  πως ο καλλίτερος του φίλος ο Κοσμάς ο Μπαμ…..,(φαρμακοποιός)του έκαμε τέτοια πλάκα.Πήγε στο φαρμακείο και έγινε  το σώσε.Όσο και ο Κοσμάς ορκιζόντανε στα παιδιά του ότι δεν είχε ιδέα τόσο βρισιές και βλαστήμιες βγαίνανε από το στόμα του κυρ Μήτσου.

Μέχρι που πέθανε πίστευε πως την πλάκα την έκαμε ο αδελφικός του φίλος ο Κοσμάς.

29)

Αρκετά ευκατάστατος,ο Νόμπιλε,άρρωστος όμως με τους Κόντηδες και τα κοντηλίκια.Ήλθε στην Κέρκυρα το 1954 φοιτητής,από την Αθήνα,γνωριστήκαμε και αμέσως μας ρώτησε που διασκεδάζουμε ,σε ποια κλαμπ χορεύουμε (Τι κλαμπ στην Κέρκυρα του 54;)κ.λ.π.

Μια μέρα μας λέει,που πάτε για μπάνιο;Στο Μον Ρεπό του λέμε.Βασιλική πλάζ απαντά!!Πολύ ωραία και με τι πάτε;Με κούρσα φυσικά λέει ο Γιώργος.Θα με φιλοξενήσετε και μένα αύριο;Ρωτάει ο Νόμπιλε.

Λοιπόν στη πλατεία του Σαρόκου, υπάρχει ένα μέρος που λέγεται Μπόμπα.Θα είμαστε εκεί τις 10 το πρωί,να  είσαι και συ εκεί, θα έλθει η κούρσα να μας πάρει. Έτσι κλείνει το ραντεβού ο Γιώργος.

Πράγματι την άλλη μέρα παρουσιάζεται  στο Σαρόκο κατάλληλα ντυμένος.Έριξε μια περίεργη ματιά στο δικό μας ντύσιμο,αλλά όλοι μαζί περιμέναμε την κούρσα.

Κοντά στο Μον Ρεπό ήταν το εργοστάσιο μακαρονοποιείας  του Δαλιέτου. Κάθε μέρα μια λύσα φόρτωνε από το λιμάνι σακιά στάρι και τα έπαιρνε στο εργοστάσιο.

Έτσι και την ημέρα του μπάνιου εμφανίστηκε η λύσα και έρχεται προς το μέρος μας.Εγώ και ο Γιώργος ετοιμαζόμαστε και όταν περνά σιγά-σιγά μπροστά μας πηδάμε στο πίσω μέρος,όπως κάναμε πάντα όταν πηγαίναμε στο Μον Ρεπό.

Έλα πήδα γρήγορα Θάνο φωνάζει ο Γιώργος στον Νόμπιλε.Αυτός με ορθάνοικτα τα μάτια κοιτάζει την όλη σκηνή, συνειδητοποιεί την κατάσταση και σαν Νόμπιλε, σκύβει το κεφάλι και σηκώνει το δεξί χέρι σαν να έλεγε:Να μου λείπει ποπολάροι.

Για πολλές μέρες το έλεγε σε γνωστούς και φίλους.Μας κατηγορούσε λέγοντας σαν δεν ντρέπονται.

30)

Δεκέμβρης 1955

Ο φίλος μας ο Κάου(Χονδρός σαν Αγελάδα) είχε κάποιο γνωστό στην Μητρόπολη και του έδωσε άδεια 2-3 ημέρες να πάμε να φιλοξενηθούμε στο μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας.Πήγαν ο Κάου,ο Κρα και ο Γιώργος.Εγώ δεν πήγα επειδή κατάλαβα  τι μπορούσε να γίνει.Ο πετροπόλεμος και η φασαρία πήγε σύννεφο.Τσακιστήκανε κάνα δύο τζάμια.Οι καλόγεροι αγρίεψαν και βάλθηκαν στο κυνήγι με ξύλα εναντίον των «ευσεβών» φίλων μου.Μάλιστα έστειλαν και ένα μοναχό στη πόλη να ειδοποιήσει τον Δεσπότη.

Αφού είδαν τα σκούρα, απεφάσισαν να κρυφτούν μέσα στη ελιές και το βράδυ να φύγουν ,σαν τα φαντάσματα και να γυρίσουν στη πόλη με τα πόδια γιατί εάν είχε ειδοποιηθεί το λεωφορείο μπορεί να τους πιάνανε.Έτσι λοιπόν στο σκοτάδι με κάλυψη και με κρύο άρχισαν την επιστροφή προς την πόλη. Φτάσανε το  άλλο βράδυ τσακισμένοι από την κούραση,αφού στην διαδρομή μπαίνανε στα διάφορα κτήματα και από την πείνα αφανίζανε μανταρινιές,πορτοκαλιές και ότι άλλο βρίσκανε.

31)

Εκλογές 1986.Στις εκλογές αυτές ήταν υποψήφιος με την ακροδεξιά γνωστός γιατρός.Τον  παίρνει τηλέφωνο ο Γιώργος και του λέει: Ραψομανίκης από τον Ποταμό. Συγχαρητήρια για την υποψηφιότητά σας και άρχισε να βλαστημάει γιατί ο Χότζας,πρόεδρος της Κουμουνιστικής Αλβανίας δηλώνει συνέχεια κατά της Ελλάδος.Αφού βλαστημούσε συνέχεια και αγριεμένα ο γιατρός προσπάθησε να τον παρηγορήσει,αλλά μάταια ο Γιώργος μισοκλέγοντας  βλαστημούσε το Χότζα με Παναγίες,Χριστούς,Αϊ Σπυριδώνους κ.λ.π

Μετά από αυτό το παραλήρημα του λέει ο γιατρος.

-Άκουσε κύριε Ραψομανίκη εθνικόφρονες-εθνικόφρονες αλλά όχι και να πεθάνουμε για το Χότζα.

-Άκου γιατρέ μου,του λέει ο υποτιθέμενος Ραψομανίκης,έχω 10 ψήφους πότε θα κάνεις προεκλογική συγκέντρωση;Του είπε κάποια μέρα,τον ευχαρίστησε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Από αυτή την ημέρα μέχρι και τη παραμονή της συγκέντρωσης είχαν συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία και κάθε μέρα του αύξανε τους ψηφοφόρους.Την ημέρα της συγκέντρωσης το πρωί  ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον γιατρό και εκείνος έντρομος του λέει:Μη ξαναρχίσεις για το Χότζα,πες μου σύντομα γιατί προετοιμάζομαι για τη συγκέντρωση.Δυστυχώς ,του απαντά δεν θα έλθουμε γιατρέ μου σήμερα στην συγκέντρωση.Ανησύχησε  ο γιατρός και τον ρωτάει το γιατί;

Επειδή μας έπιασε επιδημία όλους.Δηλαδή βγάλαμε ο  καθένας από ένα σπυρί στο κώλο.

32) 1950

Κοντά στο πρώτο Γυμνάσιο,πίσω από την αυλή του, υπήρχε μια μεγάλη συστάδα από ψηλούς θάμνους.Ο δρόμος δίπλα από τους θάμνους ήταν χάλια και οι πεζοί περπατούσαν κοντά στους θάμνους για να αποφύγουν τους λάκκους και τις λάσπες.

Εκεί ο Γιώργος εύρισκε κρυψώνα,κρατούσε μια βίτσα και όποιος περνούσε και καταλάβαινε ,λόγω μεγάλης ηλικίας ή κάποιο άλλο λόγο ότι δεν θα ήταν δυνατόν να μπει στους θάμνους, του έδινε μια βιτσιά στο κώλο.Ο άλλος προσπαθούσε να καταλάβει από πού του ήρθε κοιτώντας προς τους θάμνους,όμως ο Γιώργος και η βίτσα ήταν τόσο καλά καλυμμένοι και ο άλλος έφευγε με μεγάλη απορία.

Μια μέρα βλέπει να πλησιάζει μια ηλικιωμένη χωριάτισσα και ετοιμάζεται .Μόλις προσπερνά βγάνει τη βίτσα και της δίνει μια στο κώλο.Όμως η χωριάτισσα μαθημένη από λόγγους,γυρίζει προς το μέρος που κατάλαβε ότι κάποιος ήταν κρυμμένος δίνει ένα φάσκελο Ιταλικής προέλευσης και φεύγει.Αυτό το φάσκελο ο Γιώργος το θυμόνταν σ’όλη του τη ζωή.

33) 1956

Υπήρχε και υπάρχει ένας ωραίος τύπος,ο Αιμίλιος  Χατ….. Δύο ήταν τα ελαττώματα του.Η βαθειά του μυωπία και ότι ερωτεύονταν πολύ εύκολα. Είχα έλθει από την πρώτη μου άδεια από το λιμενικό, που υπηρετούσα τη θητεία μου και ο Γιώργος για να με ευχαριστήσει μου λέει.Θα ντυθώ γυναίκα για να γελάσουμε με τον Αιμίλιο που ερωτεύτηκε σφοδρά την Μαν……Το βραδάκι έξω από το πρώτο γυμνάσιο καμιά δεκαριά φίλοι κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα περιμέναμε να δούμε τον Αιμίλιο,ενώ ο Γιώργος με γυναικείο καπελάκι και μια γυναικεία καμπαρντίνα, είχε σηκώσει τα πανταλόνια του μέσα από την καμπαρντίνα και έκοβε βόλτες.

Την προκαθορισμένη ώρα βλέπουμε να έρχεται ο Αιμίλιος συνοδευόμενος από τους μυημένους από εμάς,Κ Σ και Σ .Β.

Όταν φτάνανε κοντά του λένε,βγάλε τα γυαλιά σου για να φαίνεσαι  ωραίος.Πράγματι έβγαλε τα γυαλιά και κάτι η μεγάλη μυωπία του ,κάτι ο κακός φωτισμός έβλεπε ελάχιστα.Τότε ο Γιώργος πλησιάζει κοντά του προσποιούμενος στις κινήσεις γυναίκα,πάει να τον φιλήσει και του δίνει μια ηδονική όσο και δυνατή δαγκωνιά στ’αυτί και εξαφανίζεται.Αυτός βγάζει μια φωνή. Γυρνάει να την βρει ροτόντας   παράλληλα τους άλλους.Αυτή ήταν ορέ; Ναι βρε μαλάκα η Μαν…. ,ήταν.

Η ευτυχία του ήταν μεγάλη αλλά και ο πόνος δυνατός.

Πολύ θερμή γυναίκα παιδιά,πήγε να μου φάει το αυτί!!

Πέρασαν τα χρόνια και συναντάω τον Αιμίλιο,μετά από 44 χρόνια το 2001 στου Ζήσιμου και τον ρωτάω.Έχεις ακούσει τίποτα για την  Μαν….Πολύ θερμή μου λέει!!!Μου έμεινε αξέχαστη.

35) 1954

Υπήρχε και υπάρχει ακόμα ένας πολύ καλός φίλος και τιμιότατος  συμπολίτης ο Α.Κ.Τελειώνοντας τις σπουδές του πήγε δάσκαλος σε χωριό της Νότιας Κέρκυρας.Σε άσχημη οικονομική κατάσταση προσπαθούσε να συντηρήσει την μητέρα του και τις αδελφές του.Πήγαινε στο σπίτι του Α.Κ.ο Γιώργος και άκουγε συχνά τη μάνα του να λέει:

-Να μην φέρνουν ποτέ στο δάσκαλό τους οι μαθητές λίγο λάδι.Τι την κάνουν τόση σοδιά, οι τσιγκούνηδες χωριάτες ;

Αυτό επαναλήφθηκε κάμποσες φορές.Παίρνει λοιπόν ο Γιώργος μια πήλινη νταμιτζάνα και λέει στους φίλους του,αφού πρώτα έβαλε δύο μπουκάλια λάδι μέσα.Παιδιά κατουράμε μέσα μέχρι να γεμίσει και λόγω του ότι το λάδι είναι πιο ελαφρύ από το κάτουρο θα κάτσει και θα φαίνεται σαν μια νταμιτζάνα με λάδι.

Αφού γέμισε το δοχείο,πηγαίνει και βρίσκει τον Κόκκινο ή Ρανταμές. Κόκκινος για το κρασί που έπινε και Ρανταμές,έτσι τον λέγαμε,  γιατί ζούσε σ’ένα σκοτεινό δωμάτιο και ήταν θαμμένος -ζωντανός σαν τον Ρανταμές από την όπερα του Βέρντι,Άϊντα. Έκανε και κανένα θέλημα,για να βγάνει κάνα φράγκο. Του δίνει ο Γιώργος κάποια χρήματα,του δείχνει το σπίτι του Α.Κ. και του λέει το απόγευμα να πάρει την νταμιτζάνα σ’αυτό το σπίτι μαζί με ένα σημείωμα.

Το απόγευμα όλοι οι φίλοι στο σπίτι του Α.Κ. Χτυπάει η πόρτα και παρουσιάζεται ο Ρανταμές με την νταμιτζάνα και παραδίδει και το σημείωμα που έγραφε: Στον αγαπητό μας δάσκαλο με εκτίμηση.

Είδες τα καημένα τα παιδιά,είπε η μάνα του, άδικα τα κατηγορούσα τόσο καιρό.Μπράβο τους.

Όταν αργότερα πήγε να βάλει λίγο λάδι σε κάποιες φέτες ψωμί για να μας  τις προσφέρει καταλαβαίνετε  τι μυρωδιά  γέμισε το σπίτι.Ο κακομοίρης ο Α.Κ. έκανε εμετό.

37) 1954

Ο φίλος μας ο Ιβάν έκανε πάρτι σπίτι του.Μεταξύ των προσκεκλημένων και ο Νόμπιλε (Θάνος.Βλέπε επεισόδιο Νο 29) Χάρηκε  πολύ και άρχισε να ρωτάει ποιοι και ποιες θα ήταν καλεσμένοι.Του ανέφεραν διάφορα ονόματα όπως: η κόμισσα Α.Φ.,η κόρη του δικηγόρου Λ.Γ.,η κόρη του στρατιωτικού διοικητή Ι.Μ. και άλλες.Μου δίνετε μεγάλη χαρά μας λέει: θα ντυθώ με τα αρζαντέ μου ρούχα. Θα με βλέπουνε όλες και θα χέζονται. Εμείς του λέμε,επειδή τις ξέρουμε,πραγματικά θα χεστούνε.Έχετε δίκιο,απαντούσε.

Πλησίασε η μέρα του πάρτι, πάμε και βρίσκουμε τον Κόκκινο ή Ρανταμές στο Σαρόκο.(γνωστός από το προηγούμενο επεισόδιο), του δίνουμε κάποια χρήματα,τον παίρνουμε κάτω από το σπίτι του Ιβάν που ήταν στην πλατεία, κοντά στο πλατύ καντούνι  και του λέμε:Θα έρθεις στις 9 στο δεύτερο πάτωμα θα χτυπήσεις το κουδούνι και όταν θα σου ανοίξουμε θα ζητήσεις φωνάζοντας τον φίλο σου τον Θάνο.Εκεί θα πάρεις και τα υπόλοιπα χρήματα που συμφωνήσαμε.

Ρολόι ο Κόκκινος,στις 9 χτυπάει τη πόρτα. Τάβλα στο μεθύσι (είχε πιεί όλη τη προκαταβολή που του είχαμε δώσει) μπαίνει μέσα και φωνάζει: Θέλω το φίλο μου τον Θάνο.

Το τι έγινε δεν περιγράφεται.Φωνές. Θάνο ο φίλος σου ο ένας,Θάνο ωραίους φίλους έχεις κ.λ.π

Μα σας ορκίζομαι στην ζωή μου δεν τον γνωρίζω.Σας ορκίζομαι σας λέω.

Άσε μας ρε πως ήλθε και ζητούσε εσένα. Ντροπή ρε !!

38) Ο Κάου γιατρός

Σύχναζε η παρέα στου Πέρδικα στο Ακταίον.Ο ιδιόρρυθμος Πέρδικας άριστος μάγειρας αλλά μισότρελος, συγγενής του Μπάκα-πέπε(Παναγιώτη Ιωαννίδη)

Ένα πρωί βλέπουμε ένα χωρικό καλοντυμένο με ένα παιδί δίπλα του που περπατούσε και κοίταζε δεξιά και αριστερά σαν κάτι να ζητούσε.Το παιδάκι φαινόνταν να πονάει.Πλησιάζει την παρέα και ευγενικά ρωτάει αν ξέρουμε κανένα γιατρό.

Επεμβαίνει ο Γιώργος.Τυχερός είσε άνθρωπέ μου, ο κύριος είναι γιατρός ,δείχνοντας τον Ακ.Καλ…..,ή Κάου(γνωστός από προηγούμενα επισόδεια). Τι να κάμει ο Ακ..του λέει θα εξετάσω το παιδί.Το ξαπλώνουν σε δύο καρέκλες που τις ένωσαν και άρχισε η……..εξέταση.Βάζει το χέρι του ο Κάου στο κούφιο δίπλα από το νεφρό και το παιδάκι φώναζε.

Τι είναι γιατρέ ρωτάει με αγωνία ο πατέρας.

Σκωληκοειδίτιδα έχει,αλλά μην ανησυχείς.Γιατρέ του λέει ο Γιώργος, να φέρω μια συνταγή από το γραφείο σας ώστε το παιδί να πάει στον ειδικό γιατρό; Πήγαινε αλλά μην αργήσεις γιατί έχω πολλές επισκέψεις που με περιμένουν.

Δεν περνάνε 5-10 λεπτά και φέρνει ο Γιώργος μια άγραφτη  συνταγή,(που την είχε βρει δεν μπόρεσα να καταλάβω) του ψυχίατρου Αντρέα Γκούση.Τη γράφει ο Κάου και του λέει πάρτηνε και αύριο το πρωί κατά  τις 10 να πας στο γραφείο του Κου Γκούση που είναι στο Σαρόκο.Εννοώντας το ψυχιατρείο.

Το άλλο πρωί τις 10 όλοι παραμονεύαμε και πράγματι βλέπουμε τον καημένο πατέρα μαζί με το παιδί να μπαίνουν στο Ψυχιατρείο.

Μετά από λίγο βγαίνουν σαν αστραπή από το ίδρυμα.Έπρεπε να βλάπατε έναν πατέρα έξαλο και κατακόκκινο  να ορίεται.

41) 1960

Η Χ.Ε.Ν έκαμε κάποιο χορό τα καρναβάλια του 1960

Στην αίθουσα του χορού, πλάτη με την παρέα του Γιώργου καθόνταν η παρέα του Λάκη (εμείς τον φωνάζαμε Λαλάκη), ενός καλοστεκούμενου 45άρι,τότε, που όμως σε μυαλό είχε λίγο περισσότερο από γλάρο.Δίπλα από το τραπέζι του Γιώργου υπήρχε ένα μακρί τραπέζι γεμάτο τούρτες.Όποια παρέα ήθελε να πάρει να φάει μια τούρτα,πήγαινε πλήρωνε και την έπαιρνε.

Η Σοφούλα Δαγ…..,μισότρελη Κερκυραία,ήταν υπεύθυνη της όλης οργάνωσης.Ο Γιώργος πολύ φίλος με την Σοφούλα.  Της λέει ο Γιώργος,αγοράζω μια τούρτα,αλλά άφηκε την δίπλα μου στο μακρί τραπέζι και θέλω να μου κάνεις και μια χάρη, σε μισή ώρα σβήσε τα φώτα για 20-30 δευτερόλεπτα.

Καρναβάλια έχουμε,απάντησε η Σοφούλα,να δώ τι σκαρφίζεσαι να κάνεις;

Την καθορισμένη ώρα σβήνουν τα φώτα και ο Γιώργος,αλλάζοντας θέση αστραπιαία, πετά τη τούρτα στα μούτρα του Λαλάκη και  ξανακάθεται στη θέση του.  Όταν ανοίγουν τα φώτα το κεφάλι του Λαλάκη ήταν πολύχρομο.Όλοι οι γνωστοί ακούσανε τις βρισιές και τις βλαστήμιες και σκάσανε στα γέλια.Ο Γιώργος,σαν καλός Σαμαρείτης,άρχισε πρώτος με μια χαρτοπετσέτα να τον καθαρίζει.Εννοείται ότι ο Λαλάκης έφυγε από τον χορό.

O Καλλιτέχνης P.S.Mavro/Stavriotis γεννήθηκε το 1955 στο νησί των Oμηρικών Φαιάκων, στο νησί του Αλκίνοου και της Ναυσικάς! Σήμερα ζεί σε ένα ορεινό χωριό του νησιού μας... περπατά στην ύπαιθρο, γραφει και zωγραφίζει!

Με τα λόγια αυτά αυτοπροσδιορίζεται ο·P.S.Mavro/Stavriotis

Ένας ακόμη Δον Κιχώτης που περπατά και στέκεται γερά επάνω στο άλογό του, τον φιλοσοφικο-καλλιτεχνικό Βουκεφάλα.

Η έκπληξη είναι στην αιχμή από το κοντάρι του και λέγεται

http://eposgilgamesh.blogspot.gr/

Γράφει ο ίδιος για το έργο του αυτό: